'Het is een vreemde ervaring om een totaal ondoorgrondelijk boek te lezen. De waterstandbeelden van de Zwitsers-Italiaanse Fleur Jaeggy is zo'n boek. [...] Jaeggy houdt de lezer niet vast, jaagt hem ook niet weg, de lezer bekijkt het zelf maar. Die schijnbare onverschilligheid en koele precisie maken haar volstrekt uniek.' - Gerwin van der Werf in Trouw

"Het lijkt een hard boek, omdat het gaat over de belevenissen van een man die besluit om over precies een jaar een einde aan zijn leven te maken, al weet hij niet waarom. Maar het schrijven heeft me veel vreugde bezorgd, ik heb veel gelachen om wat er gebeurt, of gezegd wordt. Het begint weliswaar pessimistisch, maar om een personage te kunnen optillen, moet je hem eerst op de grond hebben gegooid. Bovendien voelt het voor mij niet alsof ik met mijn personages samenleef. Personages zijn geen personen, maar literaire constructies die bestaan uit woorden." - Fernando Aramburu in gesprek met Vivian de Gier in Het Parool

'Geld moet rollen - en dat is wat er ook in de plot van deze roman gebeurt. Hetzelfde verhaal wordt vanuit verschillende perspectieven verteld, en als lezer word je constant voorgehouden dat het nieuwe perspectief het historisch juiste is. Of het nu de verhalenverteller of de cententeller is: het zijn allemaal oplichters. Per verhaal lijk je dichter bij de waarheid te komen, maar ook dat is maar de vraag. Dat besef wordt nog ongemakkelijker als je bij Diaz leest: 'De slechtste literatuur wordt altijd geschreven met de beste bedoelingen'. Stel dat dat klopt, wat zegt dat dan over dit boek en de intentie van Diaz, wiens boek toch echt gerekend mag worden tot het beste wat literatuur vermag?' - Toef Jaeger in NRC

'De verhalen van Osipov beginnen zomaar ergens en eindigen zomaar ergens. Tussen die twee uitersten speelt zich het drama af, alsof de schrijver wil zeggen dat het uiteindelijk allemaal wel meevalt met het leed dat je kan overkomen. Zijn verhalen lezen dat ook als een levensvreugde bevorderend medicijn ter verdrijving van de melancholie.' - Michel Krielaars in NRC

'De nieuwe thriller van de Britse bestsellerauteur Robert Harris, Regicide, is een formidabel staaltje faction. Goeddeels gebaseerd op historische feiten en personages spon Harris een verhaal rond een mijlpaal in de Britse geschiedenis: de afzetting en onthoofding van koning Karel I, in januari 1649.
[...] Regicide is een moeilijk weg te leggen boek; zo intelligent, rijk en goed geschreven zijn thrillers slechts zelden. Robert Harris op zijn best.' - Arjen Ribbens in NRC

'Pleegkind is poëtisch ingetogen, maar overdonderend.' - Lieke Kézér in Trouw

"Alle feiten in deze roman zijn echt en veel personages voer ik op onder hun echte namen, zoals Boris Berezovski, Michail Chodorkovski en Boris Jeltsin. Maar als je verder wilt gaan, als je in iemands hoofd wilt komen, als je dichter bij de realiteit wilt komen, moet je uit het non-fictiemodel stappen. De beste manier om in iemands hoofd te komen is via fictie.
Je kunt een deel van je ervaring gebruiken die je niet kunt gebruiken als je alleen de feiten neemt. Fictie heeft me geholpen dichter bij de essentie van deze personages te komen en om dieper de werkelijkheid in te gaan. Macht gaat over irrationele, gekke, gepassioneerde dingen die volledig buiten de rationaliteit vallen. Dat verhaal wilde ik ook met deze roman vertellen." - Giuliano da Empoli in gesprek met Laura de Jong in de Volkskrant.

"Ook wij hebben zorgen over de natuur, maar in dit boek willen we vooral de enorm rijke schakering aan natuurgebieden laten zien. Probeer je eens voor te stellen hoe ons land eruitziet voor vogels. Al die plassen, meren en rivieren." - Marieke Schatteleijn in gesprek met Wybo Algra in Trouw

'Tasmanië gaat over veel: een partnerruil met een Nederlands stel, iemands persoonlijke pogingen de laatste omzwervingen van zijn jeugd te rekken, de klimatologische vorm van de wolken, de atoombom op Hiroshima, noem maar op. Zelfs Giordano geeft op het einde toe dat hij niet goed weet wat de rode draad precies is, behalve dat hij schrijft over alle dingen waar hij om heeft moeten huilen. En hoewel er nauwelijks een verband lijkt te bestaan tussen die dingen, is precies die samenhang voor de lezer toch voldoende. Sterker nog: het is veel meer dan voldoende. Het is prachtig.' - Jarl van der Ploeg in de Volkskrant

"Ik heb dit boek in de eerste plaats geschreven omdat ik er ontzettend veel zin in had. Mijn bedoeling was om de volstrekt gescheiden werelden van de geologie en de literatuur met elkaar te verbinden. Ik wilde Hermans toelichten voor romanlezers. Aan literatoren wilde ik bovendien een spiegel voorhouden en laten zien wat ze in Hermans’ romans allemaal hebben gemist.
Daarnaast heb ik het boek ook geschreven voor vakgenoten. Ik wilde Hermans recht doen vanuit zijn oude vakgebied, waarin hij tot 1973 werkzaam is geweest. Er is vrij veel follow-up geweest op zijn promotie-onderzoek naar het landschap en de bodem in de Luxemburgse Ardennen. Die lijn wilde ik doortrekken, al wordt het voor de lezer die alleen in de romans geïnteresseerd is dan misschien even wat technisch." - Salomon Kroonenberg in gesprek met Sander Becker in Trouw.