Hoi, met mij, uw boekhandel. Ja, u weet wel, Linnaeus Boekhandel.
Even onder ons: ik was het een heel klein beetje beu. Toen in december mijn deur dichtging, begon ik binnen een paar dagen verdacht veel te lijken op een verre achterneef van me. Verre achterneef het Magazijn, met een vleugje Distributieloods.
Niks ten nadele van mijn personeel hoor, het zijn prima mensen en ze doen hun best, maar toch, ik voelde me na een tijdje niet meer echt een wínkel. Er werd voor me gezorgd, ik werd schoongehouden, mijn etalage opgeschud, boeken rechtgezet en de telefoon werd opgenomen. Die telefoon, die maar bleef rinkelen, ik werd er een beetje treurig van, want het was nooit voor mij. Tegen elke beller moest het personeel zeggen dat ie niet langs mocht komen, iedereen moest er steeds van zuchten, ik het hardst.
De weken en maanden verstreken, het begon te wennen, de pakjes werden met vurig enthousiasme rondgebracht – dat waren lichtpuntjes in mijn dagen hoor als er weer zo’n vrolijke bezorger binnenwaaide –, maar verder vond ik het eigenlijk maar saai. Zoals ik al zei: prima personeel hier, maar als je dag in, dag uit steeds dezelfde koppen ziet, tja, dat gaat toch vervelen. Er gingen scharen rondslingeren, er bleven kopjes koude thee achter in de kinderboekenhoek en de grapjes van de medewerkers werden met de dag flauwer. Ze konden er ook niks aan doen, zoals ik al zei: ze doen hun best.
Maar nu, lieve mensen, ik zou Linnaeus Boekhandel niet zijn, of ik zou me herpakken. Voelde u het ook vanochtend? De lente komt eraan! De vogels in mijn tuin zingen als een gek, ik word ’s nachts uit mijn slaap gehouden door de krolse kat van de buren, maar de beste lentekriebels krijg ik van de klanten die weer naar binnen mogen.
Want weet u, met elke klant die binnenkomt, voel ik me weer een beetje wínkel, zoals ik bedoeld was zeg maar. Er wordt eindelijk weer langs mijn tafels en kasten gestruind. Met ingehouden adem wacht ik af waar de klant in kwestie even blijft staan, bij dat ene boek dat vlak voor de lockdown uitkwam en nog nauwelijks vreemde handen gewend is, bij dat kakelverse stapeltje of bij dat ene kookboek waar mijn personeel het vrijwel dagelijks rond vijven (als ze al gaan nadenken over het avondeten) over heeft? En o, als u de ansichtkaartenmolens zou kunnen horen neuriën als iemand ze laat ronddraaien...
Zes mensen per half uur, dat is twaalf mensen per uur, dat is alweer bijna normaal! Wel nog even vooraf bellen (020-4687192) of mailen dat u komt, dat is misschien nog een beetje lastig, maar voor mij klinkt het telefoonriedeltje nu weer als een symfonie: het is voor mij, voor mij! Iemand wil op visite komen!
Lieve mensen, laat mij weer winkel zijn en voelen. Bel op, mail mij, kom langs, loop rond, lees een achterflap, koop een krant (en maak even een praatje met mijn personeel, spreken ze ook nog eens iemand). Ik wacht op u.
Groetjes, Linnaeus Boekhandel
(beeld Selma Peelen)
Winkelen op afspraak en afhaalloket
Als u ons minstens 4 uur van tevoren belt (020-4687192) of mailt, maken we een afspraak zodat u op uw gemak kunt rondneuzen. Misschien zoekt u een cadeau of een boek voor u zelf, of wilt u alleen wat inspiratie opdoen. Vanzelfsprekend zijn wij er om u van advies te voorzien.
Uiteraard kunt u nog steeds uw bestellingen blijven afhalen aan ons afhaalloket. Bestel uw boeken via onze website, eventueel per e-mail of telefoon (020-4687192).
Evenementen
Woensdag 21 april 19.30 uur:
Online-presentatie via Zoom van De geur van bruine bonen van Henna Goudzand Nahar. Interview door Reinjan Mulder
Donderdagen 8 en 22 april en 6 mei 19.30 uur: Leesclub XL via Zoom. In drie online bijeenkomsten bespreekt schrijver, recensent én buurtgenoot Maria Vlaar de zes genomineerden voor de Libris Literatuurprijs 2021.
Net uitgepakt
Meneer Wilder en ik
In de zomer van 1977 vertrekt de naïeve jonge vrouw Calista om op wereldreis te gaan. Via de Verenigde Staten komt ze terecht op een Grieks eiland dat wordt omgebouwd tot een filmset. Bij toeval werkt ze daar voor de fameuze regisseur Billy Wilder, over wie ze zo goed als niets weet. Maar de tijd die ze doorbrengt in dit luxueuze, onbekende oord zal haar voor altijd veranderen.Terwijl Calista geniet van het avontuur, realiseert Wilder zich dat zijn carrière zo goed als voorbij is. Niet langer geliefd in Hollywood heeft hij zijn nieuwe film laten financieren door Duitse producenten. Wanneer Calista hem volgt naar München voor het filmen van wat extra scènes, wordt ze deelgenoot van Wilders duistere familiegeschiedenis.
Meneer Wilder en ik is zowel een tedere coming-of-ageroman als een portret van een van de meest intrigerende mensen uit de filmwereld. De Britse meesterverteller Jonathan Coe schrijft meeslepend over het verstrijken van de tijd en roem, over het belang van familie, en de gevaarlijke aantrekkingskracht van nostalgie.
Orakel
‘De nieuwe Stephen King komt gewoon uit Nijmegen.’ De TelegraafHet nieuwe meesterwerk van een internationaal fenomeen.
IJzingwekkende spanning en folklore smelten moeiteloos samen in Orakel
In Orakel keert een markant personage uit HEX terug: Robert Grim
‘Briljant en volstrekt origineel.’ Stephen King
Op een mistige winterochtend zien Luca Wolf en Emma Reich een achttiende-eeuws zeilschip in een bollenveld bij de duinen liggen. Orakel, staat er op de achtersteven. Het ligt er, in alle opzichten, verkeerd. Emma kan haar nieuwsgierigheid niet bedwingen en gaat het luik op het hellende dek binnen. Niemand ziet haar nog terug. Luca blijft verbijsterd achter: hij wilde haar wel achternagaan, maar iets hield hem tegen. De uitdrukking op haar gezicht toen ze door het luik ging, maakte hem bang…Niet veel later zijn er elf mensen verdwenen, worden Luca en zijn moeder afgeschermd van de wereld vastgehouden en staan de geheime diensten voor een raadsel. Alles moet uit de kast worden gehaald om een mediastorm te voorkomen. Maar als men graaft in een ver verleden om het mysterie van de Orakel te ontrafelen, blijkt het schip een voorbode te zijn van iets onheilspellends.In de pers‘Dit boek zul je niet snel vergeten.’ Trouw'Robert Grim [uit HEX] is terug. Met dezelfde cynische kijk op de wereld en een onverholen minachting voor autoriteit. Zo’n comeback uit de as is alleen een cultheld gegeven.' de Volkskrant'Olde Heuvelt weet de thrillerliefhebber opnieuw mee te sleuren en het spanningsniveau op te bouwen.' de Gelderlander'Orakel is helder en doordacht geconstrueerd [en] stevig verankerd in de wereld van vandaag. Olde Heuvelt leidt het leven van een literaire rockster.' Humo
Over Echo:
‘Virtuoos geschreven.’ de Volkskrant
‘Steekt Stephen King naar de kroon.’ **** VN Detective & Thrillergids
Over HEX:
‘Een van de origineelste, slimste en engste boeken die in de eenentwintigste eeuw zijn gepubliceerd.’ New York Journal of Books
‘HEX doet denken aan Spielberg, een fantastisch en onvergetelijk verhaal.’ The Guardian
‘HEX is griezelig, pakkend en origineel.’ George R.R. Martin
De eik was hier
In de middenberm van de A58 bij Ulvenhout staat een zomereik. Hij staat er al 180 jaar en is misschien wel de bekendste boom van Nederland. Liefkozend wordt hij de ‘troeteleik’ genoemd en in 2018 werd hij verkozen tot boom van het jaar. De eik kwam tot wasdom op een 19e-eeuws landgoed met een groot landschapspark eromheen. Prins Bernhard woonde er korte tijd en ook koningin Wilhelmina.
Maar met de aanleg van de A58 veranderde alles. Alle eiken werden gekapt, alleen die ene eik mocht blijven staan. Nu razen er dagelijks duizenden auto’s langs hem heen. En het worden er steeds meer. Daarom moet de eik wijken voor extra asfalt. Wat dat betekent vertelt de eik aan zijn beste vriend de gaai die hem dagelijks bezoekt.
U mag even plaatsnemen
Ziek zijn en je kerngezond voelen, dat overkwam Caroline Reeders: moeder, directeur, echtgenote van een arts. Met de diagnose borstkanker belandt ze in een parallel universum. Vanuit de kuipstoeltjes in de wachtkamers van het OLVG en het Antoni van Leeuwenhoek, de stille werkkamer thuis of die op het Amsterdamse Spui, de operatiekamer, de bestralingsunit en het gymlokaal van Oncofit, rapporteert ze over haar verwondering. Met oog voor de ontroerende, indrukwekkende en amusante details schrijft ze over haar innerlijke ambivalentie in een decor van duizelingwekkend goede zorg.
‘Wanneer woorden gevoelens kunnen overbrengen en toch de afstand tussen auteur en lezer in stand houden, dan kun je schrijven – heel goed schrijven.’ – Koen van Gulik, uitgever Uitgeverij Wereldbibliotheek
‘Reeders is niet alleen verslaggever van haar medische marathon, ze doet dat ook met een uiterst subtielabsurdistische en humoristische pen.’ – Marc Chavannes, journalist en publicist
Klara en de Zon
‘Klara en de Zon’ van Kazuo Ishiguro (winnaar Nobelprijs voor de Literatuur 2017) gaat over Klara, een zogenaamde Kunstmatige Vriendin met een uitstekend waarnemingsvermogen, die vanaf haar plek in de winkel nauwkeurig het gedrag gadeslaat van de kinderen die binnenkomen om rond te neuzen met hun ouders. Klara blijft hopen dat een kind haar zal kiezen. Wanneer dat eindelijk gebeurt, en haar bestaan voorgoed lijkt te veranderen, krijgt ze bij haar vertrek naar haar nieuwe gezin de waarschuwing dat ze niet al te veel waarde moet hechten aan de beloften van mensen. Maar Klara houdt haar eigen ideeën erop na. ‘Klara en de Zon’ is een adembenemend mooie roman die ons een blik gunt op onze veranderende wereld door de ogen van een onvergetelijke buitenstaander. Zoals vaker in zijn vindingrijke, verfijnde, aangrijpende oeuvre onderzoekt Kazuo Ishiguro ook hier wat het betekent om écht van iemand te houden.
Weerwolfraket
Wrow! Dolfje en Noura gaan op reis in Leo’s helemaal zelf gebouwde raket. Daarmee kun je naar de maan, volgens Leo. Dolfje en Noura geloven er niets van. Maar de raket vliegt echt de lucht in! Ze komen op een wonderlijke plek terecht. Een vreemd landschap, vol vreemde wezens. Waar zijn ze geland? Op de maan? Of…
Paul van Loon: al 10 boeken bekroond door de Nederlandse Kinderjury.
Ik ga leven
‘Muziek mag niet, daten is verboden, het hebben van vrienden van het andere geslacht is onwettig, je leuk kleden en opmaken is ongepast, ’s avonds buiten zijn is niet geoorloofd, “vieze, immorele” films en series kijken is onaanvaardbaar (en dan bedoel ik geen porno, gewoon een film waarin wordt gezoend), het vieren van verjaardagen of andere heidense feestdagen mag niet, werken met mannen kan niet en ook uitgaan en feesten op festivals is verboden.’ Opgroeien in een streng islamitisch gezin betekent voor Büsra dingen stiekem doen. Stiekem make-up en sieraden dragen, laat thuiskomen, met jongens afspreken en alcohol serveren in een restaurant. Maar het betekent vooral: voortdurend vragen stellen. ‘Moet ik leven als een kamerplant? Moet ik in een huwelijk treden waar alle seks uit is geramd nog voordat het begonnen is, omdat mijn verwekkers een volstrekt humorloze, bloedeloze en Koranvaste lul voor mij hebben uitgekozen? En dan veranderen in een broedkip zoals alle vrouwen om me heen? En de rest van mijn bestaan op die manier slijten? Is dat waarvoor ik leef? Is God dan blij met mijn tragedie?’ In een ongekend eerlijk relaas onderzoekt Büsra met veel humor de grenzen van haar geloof en de gemeenschap waar ze in opgroeit. Als er iemand geen blad voor de mond neemt, is het Büsra wel. Lale Gül (1997, Kolenkitbuurt, Amsterdam) studeert Nederlands aan de VU. Tot haar zeventiende ging ze in het weekend naar een Koranschool van Stichting Milli Görüş. In haar autobiografische debuutroman Ik ga leven betwist ze alles wat ze daar geleerd heeft en meer. ‘Zeer grappig geschreven.’ Arnon Grunberg ‘Een moedig boek dat lof verdient.’ Özcan Akyol ‘Een geheel eigen stijl, bitter-geestig en ongegeneerd.’ Kees ’t Hart
Pater familias
Pater familias van Russell Shorto is het verhaal van zijn familie en de gangsters. In Johnstown, Pennsylvania, bouwden ‘Little Joe’ Regino en Russ Shorto een gokimperium op, met de inkomsten van de arme lokale fabrieksarbeiders als inleg. Bij dit illustere duo konden de gokkers weddenschappen afsluiten op een paard, flipperspel of ‘tip seal’. Voor hen was er geen betere kans om hun American dream te zien uitkomen. Decennia later wordt Russell Shorto aangespoord om het verhaal van zijn familie op te schrijven. Het enige wat hij weet is dat zijn grootvader een gangster was, en dat binnen zijn familie de stilzwijgende afspraak gold dat er niet over hem gesproken werd. In Pater familias gaat Russell Shorto op zoek naar de man naar wie hij vernoemd is. Hij duikt in de wereld van de maffia in het kleine stadje Johnstown. Het levert een meeslepend verhaal op, dat persoonlijk wordt op het moment dat Russells zieke vader besluit zijn partner te worden bij het reconstrueren van het getroebleerde verleden van hun beider stamvader. Pater familias is een ontroerende, grappige en onweerstaanbare biografie en een interessante geschiedenis van de jaren vijftig en zestig ineen, geschreven door een meesterverteller. ***** 'Langzaam groeit het misdaad verhaal uit tot een delicate psychologische memoir. Een parel in Shorto's oeuvre.' – de Volkskrant 'Heel leuk opgeschreven. Binnen 24 uur uitgelezen. Het is echt een historische pageturner.' - Historicus Bart Funnekotter, OVT-podcast 'Russell Shorto’s Pater familias geeft een overtuigend beeld van een tijd waarin Italiaanse Amerikanen niet in bepaalde buurten mochten wonen of al te succesvol mochten worden. Dit aandenken aan het leven van zijn grootvader – de tijd van speelautomaten en flipperkasten, van plekken als de Melodee Lounge en City Cigar – vermengt grootse geschiedenis met mooie, blijvende herinneringen: “Lange gesprekken over spaghettisaus, en tantes die je op je mond zoenden: in die zin waren we Italiaans”.' – Francis Ford Coppola
Nice girls don't speak up
Het nieuwe boek van de auteur van dé carrièrebestseller Nice girls don’t get the corner office!Hoe vaak heb je jezelf afgevraagd waarom je niets hebt gezegd tijdens een vergadering? Of waarom je niet hebt gevraagd om de loonsverhoging die je duidelijk verdiende? Of heb je de taak van iemand anders uitgevoerd omdat je niet wilde zeuren? Waarschijnlijk regelmatig en de reden is telkens dezelfde: je hebt geleerd om aardig te zijn, om te pleasen. Met Frankel als je persoonlijke coach leer je zelfverzekerd, authentiek en duidelijk te communiceren – en zo je carrière in eigen handen te nemen. Gebaseerd op meer dan vijfentwintig jaar praktijkervaring.In dit gloednieuwe boek van Lois P. Frankel, auteur van de bestseller Nice girls don’t get the corner office, leer je hoe je op de meest effectieve manier kunt communiceren. Van de basis en het navigeren in sticky situations tot de kunst om anderen te beïnvloeden, dit handboek laat je met praktijkvoorbeelden en krachtige tools zien hoe je de zichtbaarheid en waardering krijgt die je verdient! Want een vrouw op de werkvloer is helaas nog steeds veel te vaak een nice girl.In de pers:‘De lessen uit Nice girls don’t get the corner office zijn onverminderd relevant.’ Eva Jinek‘Lieve meisjes komen niet ver. Stop dus met ploeteren, met aardig en behulpzaam zijn. En hou eens op je zo vaak te verontschuldigen. En nooit huilen op je werk. Maar daar is met dit handboek straks ook geen enkele reden meer voor.’ Trouw‘Aan de hand van 133 typische fouten die vrouwen op het werk maken, neemt Frankel je met haar vlotte schrijfstijl mee in de wereld van de kantoorpsyche.’ Glamour
Niet ik
Als jong meisje was Lena ervan overtuigd dat het leven als ze het ouderlijk huis verlaten had, mooier, warmer, beter zou zijn; dat moest haast wel. Maar eenmaal op kamers komt haar nieuwe leven nauwelijks van de grond. Ook op de Toneelschool wil ze maar geen vleugels krijgen. Acteurs blijken niet leuker of beter dan gewone mensen, mensen zoals zij. Maar dan maakt Dimitri zijn entree. Hij is alles wat zij niet is – flamboyant, onbekommerd, schaamteloos, bourgondisch – en bijna twee keer zo oud als zij. Als een ganzenkuiken wordt ze door hem aangetrokken en raakt verstrikt in een kat-en-muisspel met alsmaar wisselende regels. Wat volgt is een liefde die alle rationaliteit tart, een liefde die zich niet laat ontleden, en waar Lena maar geen kloppend verhaal van kan maken. Tot ze – Lena is schrijver inmiddels en in de auto op weg naar haar huis in Frankrijk – opeens de sleutel vindt voor haar roman. Niet ik is een even pijnlijk als humoristisch zelfonderzoek naar de wortels van die liefde en een intieme bespiegeling over schaamte, seksualiteit, hunkering en eenzaamheid.
Monstrum
Op een tafel in een Baskische kelder heeft iemand geschreven in bloed: Ze zijn onder ons. Ze zijn met velen. Als we ze vinden maken we ze allemaal af. Wanneer Estyr Bosvelt solliciteert naar een vertrouwensfunctie bij Binnenlandse Zaken wordt ze voor het bijbehorende veiligheidsonderzoek geïnterviewd door de AIVD. De dienst blijkt in het bijzonder geïnteresseerd in Estyrs verloofde Jean-Pierre, een paleogeneticus die een jaar eerder omkwam bij een verkeersongeval. De vragen brengen haar terug naar de periode net na Jean-Pierres dood, toen ze geconfronteerd werd met het dubbelleven dat hij leidde, en toen ze leerde dat je sommige fossielen maar beter met rust kunt laten. Miquel Bulnes (1976) debuteerde in 2003 met de ironische roman Zorg. Zijn laatste werken zijn de grote en succesvolle historische romans Het bloed in onze aderen (shortlist Libris Literatuur Prijs) en Reconquista. In 2018 publiceerde hij de roman/thriller Openbaringen, die tegelijkertijd als graphic novel verscheen. Over eerder werk van Miquel Bulnes: ‘Het woord “ambitieus” schiet tekort voor deze spannende en goedgeschreven roman over de opmaat naar de Spaanse Burgeroorlog.’ NRC Handelsblad, over Het bloed in onze aderen ‘Bulnes houdt met een verbluffende techniek overzicht over alle verwikkelingen. Dat hij erin is geslaagd binnen al deze dimensies en wervelende actie personages van vlees en bloed te creëren, is een grootse prestatie.’ Juryrapport Libris Literatuur Prijs ‘Miquel Bulnes schreef met Reconquista een gedurfde, ongelooflijk ambitieuze en spannende roman die je blik op de Middeleeuwen voorgoed verandert.’ Bert Wagendorp, de Volkskrant **** ‘Openbaringen is vooral een opmerkelijke misdaadroman omdat Bulnes dankzij een secure pen en een opmerkelijk gave plot tegelijk hyperrealistisch en symbolisch is zonder dat die symboliek in de weg zit. De personages intrigeren en hun samenspel is complex en boeiend.’ De Standaard ****
De naam van de moeder
Fabbrico, een stadje in het noorden van Italië. Het is er saai, de huizen zijn omringd door eentonige, uitgestrekte velden, en er gebeurt nagenoeg nooit wat. Het is de woonplaats van Ettore en Pietro, vader en zoon. De twee zitten elkaar continu dwars, maar durven de confrontatie niet aan. Ettore’s vrouw, de moeder van Pietro, vertrok toen haar zoon nog maar een baby was. Ze heeft nooit meer iets van zich laten horen. Toch is de invloed van deze vrouw onuitwisbaar. Ze staat aan de basis van de verbitterde relatie die Pietro heeft met zijn vader en zijn familie. Een band die hij niet kan verbreken, ook niet wanneer hij zijn gaat verhuizen, weg van Fabbrico.
De naam van de moeder is een bitterzoete roman waarin een vader en zoon worstelen met een gedeeld verlies. In de stiltes en de kleinste gebaren van hun relatie zit al hun verdriet verscholen. Ettore en Pietro zijn ver van elkaar verwijderd, maar zonder dat ze het willen zijn ze voor altijd verbonden in hun eenzaamheid.
Roedel
‘In de geschiedenis’, schreef Elias Canetti, ‘wordt veel te weinig over dieren gesproken.’ Historicus Guido van Hengel volgt de geursporen en geluiden van het turbulente verleden van Joegoslavië en stuit daar op de Duitse herders van de nazibezetters, de poedels van de dictator Josip Broz Tito, een kudde Italiaanse muilezels en de wolvenmilities tijdens de oorlogen van de jaren negentig. In de eenentwintigste eeuw zijn het de talloze straathonden die Van Hengel rondleiden in steden als Sarajevo, Tuzla en Belgrado. Langs stoepen, op pleinen en in parken observeert hij – op kniehoogte – hoe de kapitalistische wildernis de samenlevingen van voormalig Joegoslavië heeft ontwricht. Roedel is een boek over het gedeelde lot van dieren en mensen in Europa. Het is tegelijkertijd een studie op straat, en hoe we ons daar vrij en veilig kunnen voelen – op twee voeten, en op vier. Guido van Hengel is historicus en schrijver van literaire non-fictie. Hij schreef eerder De dagen van Gavrilo Princip, en De zieners, die op veel lof werden onthaald. Over eerder werk: ‘Wervelend en fraai geschreven.’ NRC Handelsblad **** ‘Een prachtig, verwarrend en soms zelfs actueel panorama.’ De Groene Amsterdammer
Kastanjehove
In Kastanjehove van Tommie Niessen weet de negentienjarige Thomas niet goed wat hij wil met zijn leven. Hij is al met drie opleidingen gestopt. Op advies van zijn moeder is hij nu begonnen aan een opleiding in de zorg. Zijn eerste stage is hij goed doorgekomen, maar zijn tweede stage in een verpleeghuis blijkt een stuk pittiger… Thomas komt erachter wat het echt betekent om in de zorg te werken: strakke roosters, vermoeide collega’s, eigenzinnige bewoners en vreemde regeltjes. En daar blijft het niet bij, want naast de gebruikelijke drukte in verpleeghuis Kastanjehove staat er iets op de planning wat een enorme impact zal hebben op de bewoners: een verbouwing. Meningsverschillen tussen collega’s, de bewoners en de directie van Kastanjehove leiden tot veel onrust en onzekerheid. Voor Thomas is het al moeilijk om te begrijpen wat er allemaal gebeurt in de zorg. Laat staan wat er nu gaat veranderen in Kastanjehove. Maar hoe langer hij er werkt, hoe meer grip hij erop krijgt, en Thomas krijgt steeds meer plezier in zijn werk. Eindelijk heeft hij iets gevonden wat bij hem past en dat voelt goed. Met hulp van bewoners borrelt er een strijdplan op. Kan hij dit ook ten uitvoer brengen? Kastanjehove is een heerlijke, ontroerende en humoristische roman, gebaseerd op de ervaringen van Tommie Niessen en geschreven door Loes Wouterson.
Hoe we een klimaatramp kunnen vermijden
Ruim tien jaar lang deed Bill Gates onderzoek naar de oorzaken en gevolgen van de klimaatverandering. Samen met experts in de natuurkunde, scheikunde, biologie, techniek, politieke wetenschappen en financiën ging hij na wat er moet gebeuren om het afglijden van de planeet naar een gegarandeerde milieuramp te stuiten. In dit boek legt hij niet alleen uit waarom we de netto uitstoot van broeikasgassen tot nul terug moeten brengen, maar geeft hij ook aan wat we moeten doen om dit uiterst belangrijke doel te bereiken.
Gates schetst een helder beeld van de uitdagingen waar we voor staan. Voortbouwend op zijn kennis van innovatie en op wat er nodig is om nieuwe ideeën op de markt te krijgen, beschrijft hij waar technologie al bijdraagt aan het verminderen van de uitstoot, waar en hoe de huidige technologie effectiever kan werken, waar nog baanbrekende technologieën nodig zijn en wie er aan deze essentiële innovaties werken. Ten slotte stelt hij een concreet, praktisch plan op om de uitstoot van broeikasgassen tot nul te reduceren. Daarin richt hij zich niet alleen op het beleid dat regeringen zouden moeten voeren, maar ook op wat wij als individuen kunnen doen om onze regering, onze werkgevers en onszelf steeds weer ter verantwoording te roepen in deze cruciale onderneming.
Zoals Bill Gates duidelijk maakt, zal het bereiken van een netto uitstoot van nul niet eenvoudig zijn, maar als we het plan volgen dat hij hier uiteenzet, is het doel beslist haalbaar.
Later
Normaal ziet hij de doden maar voor een paar dagen. Maar wat als ze ervoor kiezen om langer te blijven?Jamie Conklin is enig kind. Als zoon van een alleenstaande moeder die lastig rond kan komen, wil hij niets liever dan een normale jeugd. Maar jammer genoeg voor Jamie is hij allesbehalve normaal…Geboren met een bovennatuurlijke gave die hij van zijn moeder geheim moet houden, ziet Jamie dingen die niemand anders kan zien en weet hij meer dan eigenlijk mogelijk zou moeten zijn. Wanneer een rechercheur van de New Yorkse politie hem betrekt bij de klopjacht op een moordenaar, komt Jamie oog in oog te staan met een overledene. Maar de prijs die staat op het gebruiken van zijn gaven is veel hoger dan hij ooit had gedacht – deze geest is namelijk niet van plan om weg te gaan.Later is een krachtig en spookachtig verhaal met ondertonen van de klassieke thriller It. Een onvergetelijke zoektocht naar wat ervoor nodig is om op te staan tegen het kwaad en al zijn gezichten.In de pers‘Kan zich moeiteloos meten met de klassieke Kings. Een fantastisch boek, spannend tot de laatste bladzijde.’ Thomas Olde Heuvelt over Het Instituut‘Verslavend vakwerk. King kan schrijven. Zo.’ Matthijs van Nieuwkerk in de Volkskrant‘Een gloednieuwe thriller over de geheimen die we verborgen houden en welke consequenties eraan verbonden zitten om deze op te rakelen. (…) De koning van het spannende genre.’ VN Detective & Thrillergids
top 10
De fundamenten
Hoe komen we uit deze crisis? Dat is de vraag die Ramsey Nasr, een van Nederlands meest veelzijdige kunstenaars, zichzelf stelt.
De pandemie legt volgens Nasr bloot wat we lange tijd niet wilden zien: het politieke en economische systeem heeft de fundamenten van onze samenleving aangetast. In een uiterst persoonlijk en tegelijk rationeel betoog ontleedt Nasr de corona- en klimaatcrisis als twee rampen die wezenlijk met elkaar verbonden zijn. Stap voor stap bevraagt hij onze gehele westerse manier van leven. Aan de hand van kunstenaars als Boccaccio, Rilke en Van Gogh houdt Nasr een pleidooi om onze plek op aarde en ons idee van geluk radicaal te herzien, niet als zweverig ideaal, maar puur uit lijfsbehoud.
De fundamenten is daarmee naast een indringende hartenkreet een politieke oproep tot opstand. Tegenover de chaos van deze tijd plaatst Nasr een urgent maar hoopvol geluid voor een land en wereld in crisis.
Ik ga leven
‘Muziek mag niet, daten is verboden, het hebben van vrienden van het andere geslacht is onwettig, je leuk kleden en opmaken is ongepast, ’s avonds buiten zijn is niet geoorloofd, “vieze, immorele” films en series kijken is onaanvaardbaar (en dan bedoel ik geen porno, gewoon een film waarin wordt gezoend), het vieren van verjaardagen of andere heidense feestdagen mag niet, werken met mannen kan niet en ook uitgaan en feesten op festivals is verboden.’ Opgroeien in een streng islamitisch gezin betekent voor Büsra dingen stiekem doen. Stiekem make-up en sieraden dragen, laat thuiskomen, met jongens afspreken en alcohol serveren in een restaurant. Maar het betekent vooral: voortdurend vragen stellen. ‘Moet ik leven als een kamerplant? Moet ik in een huwelijk treden waar alle seks uit is geramd nog voordat het begonnen is, omdat mijn verwekkers een volstrekt humorloze, bloedeloze en Koranvaste lul voor mij hebben uitgekozen? En dan veranderen in een broedkip zoals alle vrouwen om me heen? En de rest van mijn bestaan op die manier slijten? Is dat waarvoor ik leef? Is God dan blij met mijn tragedie?’ In een ongekend eerlijk relaas onderzoekt Büsra met veel humor de grenzen van haar geloof en de gemeenschap waar ze in opgroeit. Als er iemand geen blad voor de mond neemt, is het Büsra wel. Lale Gül (1997, Kolenkitbuurt, Amsterdam) studeert Nederlands aan de VU. Tot haar zeventiende ging ze in het weekend naar een Koranschool van Stichting Milli Görüş. In haar autobiografische debuutroman Ik ga leven betwist ze alles wat ze daar geleerd heeft en meer. ‘Zeer grappig geschreven.’ Arnon Grunberg ‘Een moedig boek dat lof verdient.’ Özcan Akyol ‘Een geheel eigen stijl, bitter-geestig en ongegeneerd.’ Kees ’t Hart
Wie niet horen wil
Wie niet horen wil van Nicci French gaat over Tess, die net haar leven weer op orde heeft. Jason en zij zijn een jaar geleden vriendschappelijk uit elkaar gegaan en delen de voogdij over hun dochtertje Poppy. Ze moet nog wennen aan haar nieuwe situatie, maar is blij met de hulp die ze krijgt van haar vrienden. Dat Jason inmiddels is getrouwd, daar probeert ze te zich overheen te zetten. Zelf is ze ook weer aan het daten en ze is best gelukkig, houdt ze zich voor. Totdat haar dochtertje Poppy vreemde taal begint uit te slaan en een tekening maakt met zwart wascokrijt. Een tekening waarop een figuur te zien is die van een toren valt. Tess raakt ervan overtuigd dat Poppy getuige is geweest van een misdrijf. Ze stapt naar de politie, maar daar wordt ze niet geloofd. Dan besluit ze zelf op onderzoek te gaan… Nicci French heeft met Wie niet horen wil wederom een spannende psychologische thriller geschreven, met een uiterst onverwachte ontknoping.
Klara en de Zon
‘Klara en de Zon’ van Kazuo Ishiguro (winnaar Nobelprijs voor de Literatuur 2017) gaat over Klara, een zogenaamde Kunstmatige Vriendin met een uitstekend waarnemingsvermogen, die vanaf haar plek in de winkel nauwkeurig het gedrag gadeslaat van de kinderen die binnenkomen om rond te neuzen met hun ouders. Klara blijft hopen dat een kind haar zal kiezen. Wanneer dat eindelijk gebeurt, en haar bestaan voorgoed lijkt te veranderen, krijgt ze bij haar vertrek naar haar nieuwe gezin de waarschuwing dat ze niet al te veel waarde moet hechten aan de beloften van mensen. Maar Klara houdt haar eigen ideeën erop na. ‘Klara en de Zon’ is een adembenemend mooie roman die ons een blik gunt op onze veranderende wereld door de ogen van een onvergetelijke buitenstaander. Zoals vaker in zijn vindingrijke, verfijnde, aangrijpende oeuvre onderzoekt Kazuo Ishiguro ook hier wat het betekent om écht van iemand te houden.
Eerste persoon enkelvoud
In de verhalenbundel ‘Eerste persoon enkelvoud’ van Haruki Murakami verandert een toevallige ontmoeting op een parkbankje in een raadselachtig wiskundig onderhoud dat de verteller decennia later nog bezighoudt. Een naamloze, oudere man denkt terug aan twee bepalende liefdes uit zijn jeugd. Een reiziger in een aftandse herberg wordt deelgenoot van de romantische ontboezemingen van een melancholieke aap. In de acht verhalen in ‘Eerste persoon enkelvoud’ is steeds een klassieke Murakamiëske ik-figuur aan het woord die een uniek fragment van zijn werkelijkheid met ons deelt. Het is Haruki Murakami op zijn zuiverst: bevreemdend, troostrijk, weemoedig, geestig, ontroerend. Barack Obama schreef over de korte verhalen in ‘Mannen zonder vrouw’: ‘Je zult erdoor ontroerd raken, en in verwarring, en soms met meer vragen achterblijven dan antwoorden.’ Deze zinnen kun je gerust betrekken op het hele universum van Haruki Murakami, dat zich in al zijn schitterende bevreemding ontvouwt in de bundel ‘Eerste persoon enkelvoud’.
Shuggie Bain
Winnaar van de Booker Prize 2020
Hugh 'Shuggie' Bain brengt in de jaren tachtig zijn jeugd door in een vervallen sociale huurwoning in Glasgow. Agnes, zijn moeder, is alles voor Shuggie. Zij behoudt haar trots door er altijd goed uit te zien. Toch zoekt ze steeds vaker troost in drank. Shuggie probeert intussen uit alle macht normaal te zijn, ook al ziet iedereen dat hij 'anders' is dan de andere jongens. Agnes steunt haar zoon, maar haar verslaving begint alles te overschaduwen, zelfs de liefde voor haar Shuggie.
'Intens, goed geschreven en tragisch.' NRC
'Ook heel fijn: Shuggie Bain is de enige van de zes genomineerde boeken waarin humor een plek van betekenis heeft.' de Volkskrant
'Het debuut dat leest als een meesterwerk.' Washington Post
'Dit boek vervult je met verbijstering en verwondering.' The New York Times Book Review
'Deze roman breekt je hart, en is even meedogenloos als prachtig.' The Times
'Laat een wereld zien die zelden wordt geportretteerd in literaire fictie, en is daarom bewonderingswaardig en van belang.' The Guardian
'Deze roman verdient de Booker Prize.' Daily Telegraph
'De rauwe emoties in deze roman komen keihard binnen. Shuggie Bain zal je nog lang bijblijven. Elke scène in dit boek is even meesterlijk.' Kirkus Reviews
KliFi
In ‘KliFi’ van Adriaan van Dis zijn De Oranjes verjaagd, de republiek Nederland likt haar wonden na een orkaan en het volk schikt zich in een president die ontkennen tot kunst heeft verheven. Jákob Hemmelbahn, zoon van Hongaarse vluchtelingen, verbaast zich over de gelatenheid van zijn medeburgers. Geheel tegen zijn aard verzet hij zich en geeft hij een stem aan de slachtoffers van een lokale overstroming. ‘KliFi’ is een bitter vrolijke vertelling over uit de pas lopen, over onze neiging tot aanpassen en veinzen, en over lastige vriendschappen.
De wereld is niet stuk te krijgen
In zijn krachtige, onsentimentele en verrassende verhalen richt de Russische schrijver Maxim Osipov zijn blik op mensen die door ingrijpende gebeurtenissen – verraad, maatschappelijke commotie, ziekte of dood – grote veranderingen ondergaan. Net zo geraffineerd en veelzijdig als in een roman belicht hij de mensen van verschillende kanten en legt hen bloot tot in de kern van hun wezen en onzekerheden. Osipov ‘vangt’ zijn personages op momenten dat ze zich de vraag stellen die in veel negentiende-eeuwse literatuur werd gesteld: ‘Hoe moet een mens leven?’ Dat Osipov ook arts is bracht recensenten ertoe hem te vergelijken met beroemde voorgangers als Tsjechov en Boelgakov. Ook al wijst hij zelf zo’n vergelijking af, zijn psychologische inzicht, zijn vermogen tot pakkende karakteriseringen, zijn compassie en soms ironische blik maken dat die voor de hand ligt. Osipov is een schrijver die een moderne en zeer toegankelijke toon combineert met de klassieke Russische prozatraditie. 'In deze verhalen zijn de grenzen tussen hoop, waanbeeld en leugen onduidelijk en wordt er op die grens stevig gesmokkeld. Dr. Osipov is een meester in de dramatische ironie, die bitterzoete humor wringt uit wat de lezer wel ziet maar zijn hoofdpersoon niet.' The Wall Street Journal
Beter wordt het niet
Europeanen klagen graag dat de Europese Unie zo verdeeld is, zo traag en zo zwak. Maar geloof het of niet, het Habsburgse Rijk was net zo. Tijdrekken, conflicten vermijden, permanent hervormen en lelijke compromissen sluiten waren hoekstenen van het Habsburgse bestuur. Met fortwursteln, doormodderen, gaven de keizers vele volkeren, talen en culturen een dak boven het hoofd – en dat maar liefst zeshonderd jaar lang. Daar kan de EU, die al even multinationaal is, nog iets van leren. Kan het zijn dat de grootste Europese zwaktes tegelijkertijd een kracht zijn? En dat Europa per definitie alles half doet, en nooit af is?
Mijn lieve gunsteling
‘Mijn lieve gunsteling’ is de nieuwe roman van Marieke Lucas Rijneveld. Het verhaal van de veearts en zijn ‘uitverkorene’, de dochter van een boer. Tijdens een hete zomer zoeken ze toenadering tot elkaar omdat ze willen ontsnappen aan de grilligheid en de leemten van het plattelandsleven en omdat ze willen ontkomen aan wat er in hen gezaaid is. Gedurende die zomer ontwikkelen ze een obsessieve fascinatie voor elkaar. De beklemmende bekentenis ‘Mijn lieve gunsteling’ is een hartverscheurend en tegelijk angstaanjagend verhaal over verlies, verboden liefde, eenzaamheid en identiteit. Het is daarmee een meer dan waardige opvolger van de debuutroman ‘De avond is ongemak’ waarmee Marieke Lucas Rijneveld als eerste Nederlandse schrijver de International Booker Prize won.
