Achter de dijk - Chris Westdijk

Het kortste end Een bloeddoorlopen traan vertroebelt mijn zicht De dagpauwoog vlinder gaat waar ik niet kijken kan Ik zoek de glinstering in het vizier van de sluipschutter tegen het zonlicht De rode bloemen in het hoge gras ruiken naar hoe het was, de verloren liefde van Tussen de ruïnes van de kapotgeschoten boerderij bij de melkbussen in het grind Wordt de dood met kogels uit het grendelgeweer aan ons uitgedeeld Elke beweging is er één teveel, ik adem in met het golven van de grashalmen in de wind Aan de rand van een bomkrater ligt een pop naast een step, de kinderen zijn uitgespeeld Voorbij, met de schapenwolken mee Terug is naar de tijd waarin iedereen hetzelfde moest geloven Onderdrukt door de dictatuur van één idee Oorlog is het gevolg van de voorspoed die de propaganda bleef beloven Verder is voorbij de man met het geweer Ik ben al dichterbij De modder op mijn lippen smaakt naar meer Nog even en hij is voor mij Alleen de reiger ziet me gaan, grijze wolken trekken schaduwen over de dijk Er is niemand in ons kapotgeschoten vaderland die het hoort Ik ga dieper door het slijk Wanneer ik mijn eigen onschuld tegelijk met hem vermoord