Dat is het mooie aan Hard Gras: in het ene nummer ligt de nadruk op journalistiek, in het andere op het literaire aspect. En altijd is het voetballen de verbinder, met excuses voor het gebruik van dit woord waarvoor we ook common denominator hadden kunnen kiezen, of: eeuwig terugkerend motief.
Op 27 februari van dit jaar overleed Arend Jan Heerma van Voss, net geen tachtig jaar. Zo lang zijn zoon Thomas het zich kon herinneren, stond zijn vader langs de kant van het voetbalveld als hij een wedstrijd speelde. Hij schreef een prachtig, ontroerend verhaal over het gemis langs de lijn dat zelfs door zijn teamgenoten wordt gevoeld. Hugo Borst zei: ‘Dit is zo herkenbaar. Ik was tijdens het voetballen weleens ongerust als mijn vader te laat was, omdat het bijna nooit voorkwam.’ Carolina dook weer eens onder in Google en ontdekte dat een door Luis Suárez gebouwd wellness-complex zich in de buurt van haar vroegere ouderlijk huis bevond. Suárez keerde terug naar Uruguay om er te voetballen, Carolina volgde dat spoor terug in gedachten om erover te schrijven. Martijn Simons en Marieke Groen zijn de andere literatoren die we in dit nummer, niet voor het eerst begroeten, in dankbaarheid en met leesplezier.
