Parijs, 1912. Edgar Degas, de schilder, is blind geworden. Wanneer hij zijn huis uit moet, duikt een jonge vrouw op om zijn archieven te helpen ordenen. Zij is echter niet wie zij beweert te zijn en in het geheim brengt zij verslag uit over haar bezoekjes, waarbij zij welbewust Degas’ herinnering wekt aan de enige – en onmogelijke – liefde van zijn leven: zijn blind geworden Amerikaanse nichtje Estelle, een Creoolse uit New Orleans, die hij daar schilderde terwijl zij bloemen aan het schikken was. Aan wie schrijft zij deze verslagen? En waarom blijft zij maar hameren op Degas’ meest pijnlijke herinnering?

Edith Eva Eger was zestien jaar oud toen ze in 1944 naar Auschwitz werd gedeporteerd. Haar ouders werden direct naar de gaskamer gestuurd en Edith werd gedwongen om voor Mengele te dansen. Haar onverschrokkenheid hielp haar en haar zusje te overleven, al waren ze nog maar nauwelijks in leven toen het kamp eindelijk werd bevrijd. In De keuze deelt dr. Eger haar oorlogsherinneringen en de opmerkelijke verhalen van hen die zij sindsdien heeft geholpen. Ze doet uit de doeken hoe ze als psycholoog haar cliënten al jarenlang helpt om zich uit hun eigen gedachten te bevrijden, en hoe iedereen uiteindelijk voor vrijheid kan kiezen. Edith Eva Eger is nu negentig en danst nog altijd. Haar indrukwekkende en belangrijke verhaal is een inspiratie voor iedereen.

December 1949. Terwijl koningin Juliana de soevereiniteitsoverdracht van Nederlands-Indië ondertekent, beraamt militair Raymond Westerling, bijgenaamd De beul van Celebes, plannen om Indië alsnog te behouden. Speerpunt zijn de Zuid-Molukken, waar de weerstand tegen de dominantie van Soekarno het hevigst is. Als in november 1950 Soekarno de aanval opent op de kersverse Republiek der Zuid-Molukken krijgt Arnie Springer een bericht van de Buitenlandse Inlichtingendienst bid. Bij een ongeluk in Schotland is zijn Indische jeugdvriend Ferry omgekomen. Volgens de bid gaf Ferry zich voor Arnie uit in een poging om contact te leggen met een jonge Soendanese vrouw. Wanneer Arnie haar in Edinburgh ontmoet, blijkt dat de vrouw een boodschap voor hem heeft van een Indonesische handlanger van Westerling die opgesloten zit in de beruchte Glodok-gevangenis in Jakarta. Arnie en de jonge vrouw reizen naar Java om op zoek te gaan naar een geheime bandopname met cruciale informatie voor de Nederlandse regering. Hun zoektocht leidt tot een onverwachte ontmoeting met Erik Hazelhoff Roelfzema op het eiland Ceram in de Zuid-Molukken – een slangenkuil van intriges waarin de Amerikaanse en Russische inlichtingendiensten een smerig dubbelspel spelen.

Een openhartig en inspirerend boek over alleenstaand ouderschap. Lykele Muus is een van de miljoen alleenstaande ouders in Nederland. De helft van de week woont hij alleen, de andere helft met zijn zevenjarige dochter. Met humor en optimisme laat hij in dit boek zien hoe je verdriet omzet in kracht, hoe je orde schept in de chaos en dat het co-ouderschap een verademing kan zijn. Aan de hand van persoonlijke verhalen en interviews met andere alleenstaande ouders toont hij hoe je een weg kunt vinden naar een nieuw leven met meer rust in je hoofd, meer ruimte in je sociale agenda en meer aandacht voor jezelf én je kind(eren). Inclusief interviews met: Isa Hoes Mathilde Hoekstra Kluun Tim Overdiek Yora Rienstra Pascal Vanenburg Edwin Winkels

Simon is negentien wanneer hij midden in een college wegloopt en stopt met zijn studie. Hij is zoekende, weet zich niet te verhouden tot het dorp en het eenvoudige milieu waarin hij is opgegroeid. Samen met zijn boezemvriend Marc slijt hij vele uren in Azzurra, het café van het zwembad in het nabije provinciestadje. Omgeven door de blauwe schittering van het nachtelijk verlichte water ontstaat een passionele relatie tussen Simon en Carla Binotto, de Italiaanse barvrouw, die twintig jaar ouder is. Er gaan geruchten over haar zware verleden en over John, haar onbehouwen echtgenoot. In hypnotiserend proza voert Peter Terrin de lezer mee naar de late jaren tachtig en naar Carla en Simon, die elk op een scharnierpunt van hun leven, voor onmogelijke keuzes staan. Al het blauw is een even indringende als fijnzinnige roman over vriendschap en liefde, en over de breekbare zoektocht naar een eigen identiteit.

De dag dat Walter Welzenbach zijn eerste berg beklimt bepaalt zijn leven: nooit meer wil hij iets anders. Nu staat hij op zijn laatste top, een duizelingwekkende 8188 meter hoog, en kijkt hij uit over zijn eenzaamheid. Zuurstofschuld is het adembenemende verhaal van klimvrienden Lenny en Walter, die hun dromen najagen in de Alpen en de Himalaya, en daarmee hun lot bezegelen. Ze dragen de verhalen van de grote alpinisten met zich mee, en zoeken samen een manier om geschiedenis te schrijven. Maar in de ijle lucht gelden andere wetten. Tien jaar na het verschijnen van zijn veelbekroonde bestseller Op zee neemt Toine Heijmans de lezer opnieuw mee naar een onverbiddelijke wereld, met een roman over vrijheid en vriendschap, storm en lawines, en de gevolgen van radicale keuzes. Wat de bergen met de mens doen, en wat de mens doet met de bergen, daar gaat het om.

Op oudjaarsavond wordt Oslo opgeschrikt door een explosie. Alles wijst in de richting van een terroristische aanslag. Onder de gewonden bevindt zich iemand die Alexander Blix goed kent. Ruth-Kristine Smeplass is de moeder van Patricia, die tien jaar geleden op tweejarige leeftijd werd ontvoerd. Blix was toen betrokken bij het onderzoek, maar er is nooit een spoor van het meisje gevonden. Als de vermissing opnieuw in het nieuws komt, raakt verslaggever Emma Ramm geïntrigeerd door de nooit opgeloste zaak. Blix en Ramm bundelen opnieuw hun krachten in een poging het rookgordijn rond de verdwijning van Patricia te laten oplossen.

In De cursus, de nieuwe thriller van Elvin Post, heeft Carol Arrington een droom: schrijfster worden. Door omstandigheden en uitstelgedrag is het er nog niet van gekomen. Dan wijst een vriendin haar op Kill Your Darlings, een jaarlijkse schrijfcursus op Big Rock Island van bestsellerauteur Victor Aster. Carol besluit ervoor te gaan. Maar wanneer op het eiland vlak na elkaar twee cursisten om het leven komen en communicatie met het vasteland onmogelijk blijkt, begint ze al snel te begrijpen dat haar doel om een boek van de grond te krijgen weleens zou kunnen veranderen in een strijd voor haar leven. ‘De cinematografische stijl maakt Elvin Post tot een van de origineelste Nederlandse thrillerschrijvers.’ – Trouw ‘De beste Nederlandse thrillerschrijver.’ – NRC Handelsblad

Midden in een zomernacht sterft Elisabeth, de oudste bewoonster van Woongroep Klank en Liefde. Haar drie huisgenoten worden aangehouden: het streven van de groep om te stoppen met eten en van licht en liefde te gaan leven, lijkt Elisabeth fataal te zijn geworden. Van wereldvreemde idealisten aan de rand van de maatschappij zijn de drie plotseling verdachten in een strafzaak geworden. Door de ogen van de nacht, de buren, de twijfel, de vader van een van de huisgenoten, een sinaasappelgeur en vele andere personages en entiteiten zien we hoe elk van de betrokkenen een ander antwoord geeft op de vraag hoe Elisabeth kon overlijden. Wie is er schuldig? En heeft de woongroep nog een toekomst? Wij zijn licht is een beklemmende en tegelijkertijd hoogst vermakelijke roman over kleine mensen in een grote wereld, en hun verbindende maar ook vernietigende verlangen om in verheven idealen te geloven. Gerda Blees (1985) debuteerde met de verhalenbundel Aan doodgaan dachten we niet. Lovende kritieken vielen haar ten deel, alsook het C.C.S. Crone Stipendium. In 2018 verscheen haar poëziedebuut Dwaallichten, genomineerd voor de C. Buddingh’-prijs.

'De geschiedenis van mijn seksualiteit luidt: dat ik altijd op zoek ben geweest naar iemand die de deuren en ramen zou sluiten, zou zeggen: en nu is het goed. Meer concreet viel ik eerst op mannen en toen op vrouwen, natuurlijk altijd al op vrouwen, op Muriël de roodharige bijlesdocente met de lange benen, op wie niet, maar ik hield mijn ogen of iets anders erg cruciaals ongeopend. Dat doet ook eigenlijk weinig ter zake.' De geschiedenis van mijn seksualiteit is het messcherpe en onconventionele romandebuut van Sofie Lakmaker, ooit tot muze verklaard en later tot lesbische fundamentalist. Een essentieel werk, gedurfder geschreven dan Frenkie de Jong voetbalt. Over het genie dat Sofie Lakmaker is, was of had moeten zijn. 'Sofie Lakmaker en Lil' Kleine delen een brutaal soort eenzaamheid.' – Kees de Koning Sofie Lakmaker (1994) schrijft columns voor De Groene Amsterdammer en LINDA.meiden. Na korte tijd Russisch en literatuurwetenschap gestudeerd te hebben rondde ze in 2018 haar opleiding filosofie af.

Dit boek is een collectieve autobiografie van onze tijd. Het vertelt het verhaal over de periode 1941-2006 door de lens van het geheugen, van tegenwoordige en herinnerde indrukken, culturele gewoonten, taal, foto’s, boeken, liedjes, radio, televisie, reclame en krantenkoppen. Annie Ernaux slaagt erin een vorm te vinden die zowel subjectief als onpersoonlijk, particulier als collectief is, een nieuw genre in feite, dat beoogt het verleden te vangen. Als vermenging van autobiografische fictie en sociologie is De jaren ‘een Op zoek naar de verloren tijd van ons tijdperk van mediadominantie en consumentisme’ (The New York Times), een monumentale bijdrage aan de twintigste-eeuwse Franse geschiedenis zoals weerspiegeld in het leven van één vrouw.

In ‘Cliënt E. Busken’ van Jeroen Brouwers zit de hoofdpersoon vastgegord in zijn rolstoel op de gesloten afdeling van een instelling waar hij tegen zijn zin verblijft en denkt, piekert, maalt en bedoelt. Hij zegt niets en misschien is er iets mis met zijn gehoor, maar van wat om hem heen gebeurt blijft hij een scherp waarnemer en inwendig voorziet hij zijn medebewoners en het personeel van snerpend commentaar. Ongericht wentelen zijn gedachten door elkaar en bewegen zich van verontwaardiging en machteloos verzet tegen zijn situatie via troebele herinneringen naar megalomanie. ‘Cliënt E. Busken’ beschrijft een dag van zijn verblijf in de psychiatrische instelling. Navrant en hilarisch openbaart zich een warrig geestesuniversum.

Aan het begin van de zomer van 2018 verblijft een schrijver in het luxueuze Paleishotel in het Zwitserse Alpendorp Verbier. Hij verblijft in kamer 623 en verbaast zich erover dat de kamer naast hem het nummer 621-bis heeft. Langzamerhand wordt duidelijk dat jaren eerder een moord is gepleegd in kamer 622, waarvan het politieonderzoek nooit is afgerond. De schrijver besluit zich volledig op de onopgeloste moord te storten: wat gebeurde er twintig jaar eerder in kamer 622? Met de precisie van een Zwitserse meester-horlogemaker neemt Joël Dicker ons in deze duivelse en adembenemende roman mee naar het hart van zijn geboortestad, waarbij een liefdesdriehoek, machtsspelletjes, verraad en jaloezie op de achtergrond meespelen.

Greta keert na dertig jaar terug naar Marchmont Hall, het prachtige landhuis dat ooit een belangrijke rol in haar leven speelde. Maar ze kan zich niets meer van die periode herinneren; door een tragisch ongeluk is ze haar geheugen van de afgelopen jaren kwijt. Maar dan vindt Greta een grafsteen op het besneeuwde landgoed, en ze weet zeker dat er hier herinneringen verborgen liggen. Ze gaat op zoek naar haar verloren verleden en ontrafelt zo niet alleen haar eigen verhaal, maar ook dat van haar dochter, die haar eigen geheimen blijkt te hebben…

'Wat willen jullie dat ik zeg?' vraagt Sinan Çankaya als hij wordt uitgenodigd om te spreken op het veertigjarige jubileum van zijn oude middelbare school. De uitnodiging creëert een opening waar vergeten herinneringen uit zijn jeugd en middelbareschooltijd zich doorheen wurmen. Zo denkt Çankaya terug aan zijn voormalige geschiedenisleraar Nico Konst, ooit de tweede man van de extreemrechtse Centrumpartij. Zonder zichzelf te sparen beschrijft Çankaya in Mijn ontelbare identiteiten hoe moeilijk hij het vindt om een eigen verhaal te vertellen tegen de achtergrond van de debatten over integratie, cultuur en racisme. Steeds laveert hij tussen wortelen en willen vluchten, tussen ‘wij’ en ‘zij’, tussen straat en school, tussen een erbij en er niet bij horen, tussen ongebreideld individualisme en een soms beklemmend collectivisme. Op de dag van de jubileumviering, waar hij zijn oude geschiedenisleraar Nico Konst weer onder ogen moet komen, vertelt hij zijn verhaal. Mijn ontelbare identiteiten is een bespiegeling op de veranderde omgang met de ‘de Ander’ in Nederland. Het is een indringend verhaal over opgroeien in Nederland als kind van migranten. Reflecterend op loyaliteit, ontheemding en vooral de zoektocht naar een thuis keert Çankaya zich tegen vastomlijnde identiteiten en weigert hij om een verhaal binnen de grenzen van zijn eigen lichaam te vertellen.

Konstantin Paustovski is als verhalenschrijver een meester in de traditie van de grote Russische klassieken als Tsjechov, Boenin en Toergenjev. De verhalen in 'De muziek van de herfst' vinden hun oorsprong in Paustovski’s talloze omzwervingen en ontmoetingen met zeer uiteenlopend en boeiend volk. Het liefst schrijft hij over de eenvoudige en onbekende mensen die hij tegenkomt: ambachtslieden, herders, veerlui, boswachters, en over zijn grootste vrienden: de dorpskinderen. Altijd is zijn proza romantisch gestemd. De lezer volgt Paustovski door de diverse en weidse Russische landschappen, waartegen in steeds andere tinten en tonen de weemoed, de poëzie, de meeslependheid van het leven wordt beschreven. Paustovski lezen is Rusland leren kennen, maar in de prachtige vertaling van Wim Hartog is het evengoed een onderdompeling in de schoonheid van de Nederlandse taal. 'De muziek van de herfst' bestaat voor het overgrote deel uit nooit eerder in het Nederlands verschenen verhalen.

Op 1 januari 2020 schreef Sheila Sitalsing in een vooruitblik op het nieuwe jaar ‘dat het misschien beter is om je druk te maken over nu dan over straks, omdat het straks toch allemaal anders zal lopen’. Dat laatste klopte: het liep allemaal anders. Corona veroorzaakte een ware aardverschuiving. De symbolen van wat ‘onze manier van leven’ was gaan heten, waren in één klap niet heilig meer: handen schudden, een terrasje pakken, je onderdompelen in de pret- en festivaleconomie, reizen, het openbaar vervoer. Ze documenteerde deze periode drie keer per week in haar columns voor de Volkskrant. In Dagboek van een krankzinnig jaar brengt Sitalsing al haar inzichten op scherpzinnige en heldere wijze samen, en neemt zo de lezer mee door alle politieke, economische en sociale ontwikkelingen van 2020. Het ideale boek om te reflecteren op het jaar waarin de wereld kantelde.

Romancier, dichter, essayist, sinoloog, schilder, polyglotte journalist, vertaler, provo, begeesterd spreker: Jef Last (1898-1972) valt niet te rubriceren. Hij zwierf over de hele aarde, vocht in de Spaanse Burgeroorlog en was een dapper verzetsman. Zijn leven lang was hij een romanticus, hartstochtelijk de vrijheid en gerechtigheid toegedaan, altijd opkomend voor de underdog in de maatschappij: de arbeider, de gekleurde volkeren, de homoseksuelen. Schrijven was zijn wapen, de wereld zijn werkterrein. Een culturele bruggenbouwer tussen Oost en West, met zijn beschouwingen over Chinese filosofen en vertalingen van grote Japanse schrijvers. Hij was cultureel adviseur van Soekarno en leraar op Bali. Onder zijn vrienden telde hij André Gide, Mohammed Hatta, Willem Drees en Willy Brandt. Van vurig socialist evolueerde hij naar aristocratisch humanist, met een tussenstop als communist. Een grillig en niet altijd gemakkelijk mens. Maar altijd integer en trouw aan zijn geweten, zoals naar voren komt in al zijn werk. In deze eerste biografie over Nederlands letterkundige vechtjas nummer één heeft Rudi Wester op verbluffende wijze het fenomeen Jef Last in kaart gebracht. Daarbij heeft ze uitgebreid geput uit zijn bijzonder openhartige, ongepubliceerde memoires, die een ongekende blik geven op dit turbulente leven. Rudi Wester studeerde Franse taal- en letterkunde. Ze is literair criticus, oud-directeur van het Institut Néerlandais in Parijs en oud-directeur van het Literair Vertalingenfonds.

In de zomer van 1979 trok een huis in het Gentse Patershol de aandacht van Stefan Hertmans. De blauweregen hing bestoft neer, maar de geur trof hem diep en bracht hem terug naar zijn kinderjaren. Hij kocht het pand in een opwelling. Pas nadat hij het twintig jaar later had verkocht werd hij geconfronteerd met wat er zich tijdens de oorlog had afgespeeld. Verbijsterend was de ontdekking dat de vroegere bewoner een ss’er was. ‘Het is onbegrijpelijk,’ schrijft Hertmans, ‘dat alles wat ik toen al had kunnen weten of tenminste toch vermoeden, zo gedachteloos aan mij voorbij had kunnen gaan.’ Langzaam komt de man die hij wil leren begrijpen in beeld, alsook zijn Nederlandse, pacifistische echtgenote en hun kinderen, van wie de oudste zoon een vooraanstaand Vlaams intellectueel zou worden. Hertmans spreekt met nabestaanden, raadpleegt archieven, vindt intieme documenten. In zijn herinnering loopt hij weer door alle kamers die hij zo lang heeft bewoond. In De opgang komt de lezer huiveringwekkend dicht bij een politiek drama, dat ook een huwelijksdrama was. Opnieuw blijkt Hertmans verbonden met een verhaal dat aan belangrijke historische gebeurtenissen raakt. Opnieuw brengt het zijn verbeelding en pen op briljante wijze in beweging.

Een familie van fanatieke nazi’s hield van haar als van een eigen dochter. Zelf werd ze verliefd op een Duitse ingenieur met een speldje van Hitlers partij in het knoopsgat van zijn revers. Anni Gmitruk, Volksduitse uit oostelijk Polen, vertelde niemand wie ze werkelijk was: Mala Rivka Kizel, een joods meisje uit een groot orthodox gezin in Warschau. Terwijl haar familie werd omgebracht, wist Mala door een mix van veerkracht, taalgevoel, geluk en charme te ontkomen aan Duitse soldaten, een Oekraïense verrader en de hooivork van een antisemitische boer. Via Israël belandde ze uiteindelijk in Amstelveen, waar ze nog altijd woont. Liever dier dan mens is de zoektocht naar het onwaarschijnlijke overlevingsverhaal van een uitzonderlijke vrouw. Met haar herinneringen in de hand ging Pieter van Os op een reis in de tijd door Europa en drong diep door in de altijd weer terugkerende obsessie met identiteit, nationaliteit en volksaard. Pieter van Os schrijft voor NRC Handelsblad en De Groene Amsterdammer. Hij publiceerde onder meer de boeken Nederland op scherp, Vader en zoon krijgen de geest (met Henk van Os), en Wij begrijpen elkaar uitstekend, over zijn jaren als Haags journalist. Hij woont tegenwoordig in Tirana, Albanië. Over Liever dier dan mens: ‘Ik kon niet ophouden met lezen. Een verpletterend boek.’ Geert Mak ‘Geweldig boek.’ Marcel van Roosmalen ‘Dit is een erg goed boek. Niet alleen een spannend verhaal van een holocaust-overlevende, maar ook een boeiende reflectie op wat geschiedschrijving is en hoe een mens zich verhoudt tot zijn identiteit.’ Bart Funnekotter, NRC Handelsblad ‘Van Os doet iets knaps. Hij kiest een journalistieke aanpak. Het levert een prachtig boek op.’ Laura van Baars, Trouw ‘Pieter van Os tilt het boek ver uit boven veel andere overlevingsverhalen.’ Nell Westerlaken, de Volkskrant ‘Een adembenemende zoektocht naar antwoorden en moraliteit – die er bijna niet zijn. Wát een boek.’ Roxane van Iperen, schrijver van onder meer ’t Hooge Nest

Iedereen met een fobie voor de brievenbus, iedereen die zijn enveloppen dagenlang ongeopend op tafel laat liggen tot hij moedig genoeg is om ze open te maken, zal zich herkennen in Pol Verholst. Hoewel hij de zoon is van een postbode, en een groot liefhebber van de woorden, is zijn angst voor de post zo groot dat hij willens nillens zijn naam schonk aan een ziekte waar zovelen aan lijden. De angst voor post. Oftewel: de Ziekte van Verholst. Een ziekte die het hele leven kan ruïneren, en waarbij vergeleken de angst voor spinnen of iets als hoogtevrees werkelijk niets meer voorstelt.

De 26-jarige Henrik werkt als invalleraar in een afgelegen vissersdorpje aan een fjord in het noorden van Noorwegen. Hij voelt zich sterk geïsoleerd in de besloten gemeenschap. Miriam, een van zijn 13-jarige leerlingen, wordt verliefd op hem, en hij op zijn beurt voelt zich tot haar aangetrokken. Tegen beter weten in onderneemt hij toenaderingspogingen.

Na de dood van haar vader vertrekt Tiggy D’Aplièse naar de afgelegen bossen van Schotland om daar te doen wat ze het liefste doet: werken met dieren. Ze komt terecht op het landgoed van de intrigerende maar moeilijk te doorgronden Charlie Kinnaird. Op het landgoed leert Tiggy de oude Chilly kennen, die haar vertelt dat ze een speciale gave heeft en dat het lot bepaald heeft dat hij haar op het pad van haar verleden zal brengen. Hij stuurt haar naar het Spaanse Granada om daar het spoor van de zigeunergemeenschap van Sacromonte te volgen. Wat is haar connectie met de fenomenale flamencodanseres La Candela? Langzaamaan ontrafelt Tiggy haar exotische maar gecompliceerde verleden. Tegelijkertijd krijgt ze kans haar eigen bijzondere gave steeds verder te ontwikkelen. Maar wanneer het lot een onverwachte wending neemt, zal ze moeten beslissen of ze in Granada blijft, of teruggaat naar Kinnaird, en Charlie… De zeven zussen – Maan is het vijfde deel uit de zevendelige serie over liefde, verlies en de zoektocht naar wie je werkelijk bent.

Honderdduizend jaar geleden waren er wel zes verschillende menssoorten. Nu is er maar één soort over, en dat zijn wij. Homo sapiens. Hoe komt het dat alleen wij zijn overgebleven? Hoe kwamen onze voorvaderen op het idee om steden en zelfs koninkrijken te stichten? Waarom gingen we in goden geloven, maar ook in natiestaten, en in bedrijven. Waarom vertrouwen we op geld, boeken en wetten? En hoe zal onze wereld er in de toekomst uitzien? In Sapiens neemt Yuval Noah Harari ons mee op een fascinerende reis door de geschiedenis van de mensheid. Wie zijn we? Waar komen we vandaan? En hoe zijn we geworden wie we nu zijn? In zijn aanstekelijke relaas laat Harari ons kennismaken met een raadselachtig fenomeen: de mens. 'Zeventigduizend jaar geleden was Homo sapiens nog een onbeduidende diersoort die zo'n beetje zijn eigen gangetje ging in een uithoek van Afrika. In de millennia daarna veranderde hij zichzelf in de absolute heerser van de planeet en de grootste nachtmerrie van het ecosysteem.'

Dit boek is een gesprek. Een gesprek over politiek. Niet de politiek van oneliners, tweets of korte statements in het journaal. Niet de politiek van kritiek leveren op anderen en de vraag wie er wint of verliest. Mocht u daar meer van willen, dan volstaat het de tv aan te zetten. Het gesprek gaat over een politiek van beschouwingen op de maatschappij, nadenken over de problemen waar we voor staan en hardop denkend en pratend zoeken naar oplossingen. Het gaat over een sterkere middenklasse en een bloeiend lokaal bedrijfsleven. Over grenzen stellen aan immigratie. Over klimaatdoelen halen, over veilig zijn, en over samen leven in een tijd van verbitterde identiteitsstrijd. Uw gesprekspartners zijn Klaas Dijkhoff en Tim Versnel. Klaas speelt in gemeenteraad, Tweede Kamer en het kabinet nu ruim een decennium in de liberale voorhoede van Nederland. Tim is gemeenteraadslid in Rotterdam. Door de jaren heen hebben ze veel gesprekken gevoerd over politiek, over hoe je je als politicus opstelt en over hoe je het bereiken van je idealen dichterbij brengt. Toen Dijkhoff de opdracht aannam om de partij waar beiden lid van zijn te vernieuwen hebben ze hun gesprekken vastgelegd.

Het mysterie van onze tijd is niet de politieke fragmentatie, de electorale woede of het rechtspopulisme, maar waarom al die protesten en tegenstemmen zo machteloos zijn gebleken. Wanneer de boze burger in het stemhokje staat, kleurt hij toch weer de vakjes rood die horen bij de grote middenpartijen, de VVD voorop. In een vlammend essay laat Ewald Engelen zien waarom de burger de politiek niet afrekent op de gevolgen van het decennialange neoliberale beleid: de eurocrisis, de bankencrisis, de flexibilisering van de arbeidsmarkt, belastingverlaging voor het grootkapitaal, de ecologische ramp die zich voltrekt, et cetera. Met de sociaaleconomische crisis in coronajaar 2020 als vuur voor zijn betoog, biedt Ewald Engelen iedereen die in maart 2021 moet kiezen stof tot nadenken.

De wereld van Wim Hofman is een wereld vol verwondering, speels bekeken en met humor beschreven. Niets ontsnapt aan zijn aandacht – of dat nu het kleinste diertje op het strand of de vogel hoog in de lucht betreft, het kind dat die vogel tekent of de mens die de vissen eet. Hij sleept ons mee in wetenswaardigheden, zoals het duizelingwekkende aantal vleugelslagen dat een vlieg per seconde maakt, en in zijn onbegrensde verbeelding. Niet zelden blijkt een vermeend waar verhaal geheel verzonnen, en omgekeerd; het is een verraderlijk spel dat Hofman speelt. Het sublieme openingsverhaal ‘Natuurhistorisch Museum of De stagiaire’ wordt gevolgd door een collectie observaties aan de kust, herinneringen aan zijn jeugd in Zeeland en verhalen die aanstekelijk absurd zijn – met magnifieke illustraties van hemzelf.

De Bass Rock is een majestueuze rotsformatie die al eeuwenlang vanaf de zee uitkijkt over het Schotse vasteland. Door de jaren heen zijn tegen de achtergrond van deze rotsen de levens van drie vrouwen met elkaar verbonden. Aan het begin van de achttiende eeuw vlucht Sarah weg wanneer ze ervan wordt beschuldigd een heks te zijn. In de nasleep van de Tweede Wereldoorlog moet Ruth wennen aan een nieuw huis, een nieuwe omgeving en een nieuwe echtgenoot. Zestig jaar later staat dat huis leeg. Vivian, rouwend om haar pasgestorven vader, zoekt haar weg in de eigendommen van Ruth en ontdekt haar eigen plaats in de familiegeschiedenis. De levens van deze drie vrouwen zijn ingrijpend door mannen bepaald, maar in hun verbondenheid schuilt de kans op een nieuw bestaan. Wij zijn de wolven is een ingenieuze en meeslepende vertelling, een gelaagd meesterwerk over woede, liefde, misbruik en compassie.

'We were bowled-over by this first novel, which creates an amazingly intimate, compassionate, gripping portrait of addiction, courage and love.' The judges of the Booker Prize An Observer 'Best Debut Novelist of 2020' It is 1981. Glasgow is dying and good families must grift to survive. Agnes Bain has always expected more from life. She dreams of greater things: a house with its own front door and a life bought and paid for outright (like her perfect, but false, teeth). But Agnes is abandoned by her philandering husband, and soon she and her three children find themselves trapped in a decimated mining town. As she descends deeper into drink, the children try their best to save her, yet one by one they must abandon her to save themselves. It is her son Shuggie who holds out hope the longest. Shuggie is different. Fastidious and fussy, he shares his mother’s sense of snobbish propriety. The miners' children pick on him and adults condemn him as no’ right. But Shuggie believes that if he tries his hardest, he can be normal like the other boys and help his mother escape this hopeless place. Douglas Stuart's Shuggie Bain lays bare the ruthlessness of poverty, the limits of love, and the hollowness of pride. A counterpart to the privileged Thatcher-era London of Alan Hollinghurst’s The Line of Beauty, it also recalls the work of Édouard Louis, Frank McCourt, and Hanya Yanagihara, a blistering debut by a brilliant writer with a powerful and important story to tell.

Meesterverteller Pieter Waterdrinker behoort tot de voorhoede van de Nederlandse literatuur. De rat van Amsterdam is zijn omvangrijkste, meest ambitieuze roman tot nu toe. De 41-jarige Ruben Katz vertelt vanuit een Nederlandse gevangeniscel over zijn leven. Met vervalste Joodse identiteitspapieren wil het gezin Katz in 1990 de hoofdstad Riga van de Sovjetrepubliek Letland verruilen voor Tel Aviv, maar blijft hangen in Amsterdam. Terwijl moeder het verdriet om hun in Riga begraven dochter nauwelijks te boven komt en steeds verder wegkwijnt, proberen vader en zoon Katz ieder op hun eigen manier zo snel mogelijk te integreren. Vader Katz begint een instituut voor Duitse taal- en letterkunde, terwijl Ruben Katz na zijn rechtenstudie begint te werken voor de Nationale Armenloterij, een filantropisch rattenbolwerk. Zijn obsessie voor Phaedra, de dochter van de puissant rijke loterijbaas, voert Ruben Katz uiteindelijk naar het moderne Rusland, waar hij lid wordt van het Siberisch Front, een schimmige organisatie van Europeanen die Moskou verkiezen boven Brussel. In de van hem bekende energieke en beeldende stijl schetst Waterdrinker een onvergetelijk portret van het huidige Nederland en de neoliberale wereld op drift. Maar bovenal is De rat van Amsterdam een aangrijpend verhaal over liefde, waarin thema’s als emigratie, ontheemding, alsook het eeuwige verlangen naar zingeving en geluk in dit ondermaanse aan bod komen. Over Tsjaikovskistraat 40: ‘Een krachtig kunstwerk. Een onafhankelijke, vrije geest die met een scherp oog observeert en kleurrijk schetst.’ – DE GROENE AMSTERDAMMER ‘Van begin tot eind heerlijk en meeslepend.’ – NRC Handelsblad ‘Dit is Waterdrinker op zijn best. Cynisch spottend, exuberant; zowel qua inhoud als qua stijl.’ – DE VOLKSKRANT ‘Woorden van Waterdrinker zijn verbazingwekkend als een superieur circus.’ – ELSEVIER ***** ‘Prachtig verteld. Met grote schwung opgeschreven, je leest het ademloos.’ – MAARTEN ’T HART Over Poubelle: ‘Meesterlijk. De echo van Nabokov is altijd hoorbaar.’ – VRIJ NEDERLAND ‘Een tribuut aan de romankunst. Urgent, interessant, amusant.’ – HUMO ‘Niets minder dan een Grote Nederlandse Roman.’ – NRC HANDELSBLAD ‘Een prachtig geschreven grote roman.’ – DE STANDAARD ****

Annelies Verbeke (België, 1976) vervlecht ruim vier millennia jaar literatuur uit de hele wereld. Geïnspireerd door bekende en minder bekende klassieke meesterwerken van vóór 1900 schreef ze vijftien verhalen, die in hun vormexperiment essay, theatertekst, droom of meditatie vermengen. Het gaat om westerse hoogtepunten als de liederen van Hadewijch, Don Quichot of Moby Dick, maar bijvoorbeeld ook Het hoofdkussenboek van de Japanse Sei Shōnagon en 'De verheerlijking van Inanna', dat de Soemerische Enheduanna rond 2260 vóór onze jaartelling schreef.

Europeanen klagen graag dat de Europese Unie zo verdeeld is, zo traag en zo zwak. Maar geloof het of niet, het Habsburgse Rijk was net zo. Tijdrekken, conflicten vermijden, permanent hervormen en lelijke compromissen sluiten waren hoekstenen van het Habsburgse bestuur. Met fortwursteln, doormodderen, gaven de keizers vele volkeren, talen en culturen een dak boven het hoofd – en dat maar liefst zeshonderd jaar lang. Daar kan de EU, die al even multinationaal is, nog iets van leren. Kan het zijn dat de grootste Europese zwaktes tegelijkertijd een kracht zijn? En dat Europa per definitie alles half doet, en nooit af is?