Op onnavolgbare wijze beschrijft Yuval Noah Harari in zijn bestseller Sapiens 70.000 jaar menselijke evolutie, maar met Homo Deus richt hij zich op de toekomst. Met zijn kenmerkende vermenging van wetenschap, geschiedenis en filosofie onderzoekt Harari de dromen en nachtmerries van de eenentwintigste eeuw – van onsterfelijkheid tot kunstmatig leven. Hij stelt fundamentele vragen: Waar gaan we naartoe? Hoe beschermen we onze kwetsbare wereld tegen onze eigen verwoestende krachten? En als we in staat zijn door technologische vooruitgang ons lichaam en onze geest te verbeteren, wat gebeurt er dan met de mensen die zich niet laten upgraden? Wat voor sociale gevolgen zal deze tweedeling hebben? Volgens Harari is het essentieel om meer te begrijpen van de technologische revoluties om ons heen, anders hebben we geen invloed op de koers van onze toekomst. Dit is de volgende stap in onze evolutie. Dit is Homo Deus. Met een voorwoord van Bas Heijne.

Wat doe je als je tot de ontdekking komt dat een familielid een beruchte postkoetsovervaller in Amerika was? Dit overkwam Tanja Holzhey en Gabri van Tussenbroek. Het was het begin van een fascinerende zoektocht met verbluffende vondsten. Het ongelofelijke leven van Reimund Holzhey kende tal van bizarre wendingen. Als vijftienjarige emigrant vertrok hij in 1882 naar de Verenigde Staten. Zeven jaar later schreven alle Amerikaanse kranten over zijn gewelddadige overvallen, de arrestatie en het proces. Maar zijn veroordeling was niet het einde. In de gevangenis onderging Holzhey een wonderbaarlijke verandering. Hierdoor kwam hij in contact met de hoogste kringen. Zijn leven nam opnieuw een bijzondere wending. De laatste overval is een combinatie van true crime en geschiedenis, van ziekte en genezing, van wanhoop en een tweede kans. Gabri van Tussenbroek is bouwhistoricus bij Monumenten en Archeologie van de gemeente Amsterdam en hoogleraar Stedelijke identiteit en monumenten aan de UvA. Hij schreef onder meer de boeken De toren van de Gouden Eeuw (shortlist Libris Geschiedenis Prijs 2018), Amsterdam en de Nachtwacht en IJzeren ambitie. Het Paleis voor Volksvlijt en de opkomst van de Nederlandse industrie. Tanja Holzhey is literatuurhistorica en werkt voor de overheid. Ze schreef eerder over radicale verlichtingsideeën in het toneel. ‘Een van de spectaculairste verhalen uit de Verenigde Staten ooit opgeschreven.’ The Washington Times, 9 juli 1913 ‘Dit verhaal had je niet kunnen bedenken!’ Michigan Radio, 12 september 2018 Over De toren van de Gouden Eeuw: ‘Een uitstekend gedocumenteerde reconstructie en een heerlijke blik op de mores in wat destijds ’s werelds belangrijkste stad was.’ Elsevier **** Over Amsterdam en de Nachtwacht: ‘Verplichte kost voor wie niet in het duister wil tasten als het over de Nachtwacht gaat.’ Reformatorisch Dagblad

Het is oorlog. Antwerpen wordt bezet door geweld en wantrouwen. Wilfried Wils acht zichzelf een dichter in wording, maar moet zich tegelijk zien te redden als hulpagent. De mooie Yvette wordt verliefd op hem, haar broer Lode is een waaghals die zijn nek uitsteekt voor joden. Wilfrieds artistieke mentor, Nijdig Baardje, wil juist alle joden vernietigen. Onbehaaglijk laverend tussen twee werelden probeert Wilfried te overleven, terwijl de jacht op de joden onverminderd verdergaat. Jaren later vertelt hij zijn verhaal aan een van zijn nakomelingen. WIL is een brutale, ambitieuze en veelzijdige roman waarin niemand de dans ontspringt. Olyslaegers betwist de breed aangenomen grenzen tussen goed en kwaad en laat het boek ingenieus resoneren met de eenentwintigste eeuw. Hij bewees zijn meesterschap al eerder, maar WIL zal iedereen volstrekt verrassen.

‘Een formidabele bloemlezing. De keuze van Deleu moet worden geprezen.’ NRC Handelsblad Hét poëzie standaardwerk dat niet mag ontbreken in de boekenkasten van zowel ervaren poëzielezers als nieuwe liefhebbers Het Nieuw Groot Verzenboek van Jozef Deleu is een van de langstlopende bloemlezingen in Vlaanderen en Nederland. Het is een unieke verzameling van 600 gedichten over leven, liefde en dood die opnieuw werd geactualiseerd. Het is een betrouwbaar overzicht van de moderne poëzie.De gedichten zijn gegroepeerd rond de grote thema’s van het leven: verwachting en geboorte, kinderjaren en jeugd, liefde, samenleven, huwelijk, vriendschap, het ouderhuis, vragen die onbeantwoord blijven, eenzaamheid, ziekte en dood.Deze bloemlezing richt zich tot alle poëzieliefhebbers. Ze geeft een veelzijdig en evenwichtig beeld van de poëzie in het Nederlands, van Gezelle en Gorter tot Simone Atangana Bekono en Iduna Paalman. In de pers ‘Een goudmijn voor momenten van grote emoties.’ De Standaard ‘Een ware bijbel voor de gemeenschap der poëzielezenden.’ De Morgen ‘Een must-have voor allen die zich door de Nederlandstalige poëzie laten boeien, én een perfecte initiatie voor hen die zich voorgenomen hebben om daar ooit eens werk van te maken.’ Knack ‘Aan het succesverhaal van dit boek komt geen eind. Meteen het bewijs dat poëzie mensen blijvend weet te raken.’ Poëziekrant ‘Een ernstige bundel over het leven zelf.’ De Tijd

Meesterlijk en ontroerend: intiem portret van de onzichtbaren in de stad. Tussen kerst en nieuwjaar wordt in een vervallen woning het lichaam van een man gevonden. Zijn dood was niet opgemerkt en zijn lichaam wordt niet geclaimd. De dode man blijkt Robert te heten, zijn vriendin heeft hem lang geleden verlaten, met hun dochter, en in ruil voor drank en gezelschap stelde hij zijn huis open voor verslaafden en zwervers uit de buurt. Deze personages zijn onze gidsen in de wereld van de roman, en hun perspectief wordt het onze. Zelfs de honden is een indringende roman die een menselijk gezicht geeft aan de onzichtbaren van de samenleving, en die schittert door de prachtige en troostrijke woorden van Jon McGregor. 'Een bezwerende roman. Stilistisch meesterschap en een diep mededogen voor alle personages maken dit boek onweerstaanbaar. Jon McGregor is een geweldige schrijver.' Peter Terrin 'We raken verslaafd door onze eigen nieuwsgierigheid, gevangen door de constante, vloeiende beweging van de taal, en worden aangemoedigd door een gegeven dat door het boek glanst als een gouden draad: kameraadschap.' The Spectator 'Een zeldzame combinatie van diepe empathie en prachtige taal.' Mark Haddon 'Overrompelend en diep menselijk. Een moedige, meesterlijke roman.' Irish Times 'Niet iedere schrijver heeft de gave, zoals Jon McGregor, zijn lezers te herinneren aan die hemel in een wilde bloem, die oneindigheid in een zandkorrel.' The Times

Sommigen zeggen dat er tegenwoordig zo veel onzin verspreid wordt, dat je door de leugens de waarheid niet meer kunt zien. De Verenigde Staten hebben een president die zo vaak liegt dat je haast zou denken dat de waarheid hem niets kan schelen. Sinds het internet zich heeft ontwikkeld tot een bron van fake news worden zogenaamde experts door niemand meer vertrouwd. Waar is de tijd gebleven dat je journalisten, wetenschappers en staatshoofden nog op hun woord kon geloven? Of was het vroeger niet veel anders? Tom Phillips is al jarenlang werkzaam als factchecker. Elke dag weer wordt hij geconfronteerd met totale onzin. In dit boek laat hij ons zien dat de mens al sinds het prille begin jokkend door het leven gaat. Dit is zijn hilarische opsomming van de meest spectaculaire en fabelachtige leugens uit onze geschiedenis.

From one of our most iconic and influential writers: twelve pieces never before collected that offer an illuminating glimpse into the mind and process of this legendary figure. Mostly drawn from the earliest part of her astonishing five-decade career, Didion writes about a Gamblers Anonymous meeting, a visit to William Randolph Hearst's castle at San Simeon, a reunion of WWII veterans in Las Vegas, and about topics ranging from Nancy Reagan to Robert Mapplethorpe, Martha Stewart and Ernest Hemingway. With an Introduction by Hilton Als, this stunning collection reveals what would become her subjects: the press, politics, California robber barons, women, the act of writing, and her own self-doubt. Each piece is classic Didion: incisive, bemused, and stunningly prescient.

An ember storm of a novel, this is Booker Prize-winning novelist Richard Flanagan at his most moving―and astonishing―best. In a world of perennial fire and growing extinctions, Anna’s aged mother is dying―if her three children would just allow it. Condemned by their pity to living she increasingly escapes through her hospital window into visions of horror and delight. When Anna’s finger vanishes and a few months later her knee disappears, Anna too feels the pull of the window. She begins to see that all around her others are similarly vanishing, but no one else notices. All Anna can do is keep her mother alive. But the window keeps opening wider, taking Anna and the reader ever deeper into a strangely beautiful novel about hope and love and orange-bellied parrots.

In ‘De Parijs boeken’ van Adriaan van Dis zijn de roman ‘De wandelaar’, de verhalen en essays uit ‘Stadsliefde. Scènes in Parijs’ en twee extra verhalen bijeengebracht. Van Dis woonde ruim zeven jaar in Parijs en nog steeds voelt hij zich verbonden met die stad. Hij is er onzichtbaar en verkent wijken waar gewoonlijk geen toeristen komen. Voor hem is Parijs een altijd veranderende stad: gekleurd, verscheurd en vol verborgen geschiedenissen. In de roman ‘De wandelaar’ krijgt een man bij een brand een hond in zijn schoot geworpen. Een hond die een andere wereld voor hem opent: die van vluchtelingen, illegalen en zwervers. Het verandert Parijs, het verandert de man. Hij wil helpen, hij wil goed doen. Maar alles wat hij doet pakt anders uit. In ‘Stadsliefde. Scènes in Parijs’ wandelt en fietst Adriaan van Dis door Parijs, een stad waar schoonheid en rijkdom tegen armoede schuren. Dankzij een register kan de lezer met Van Dis meewandelen en fietsen.

In de nalatenschap van Giuseppe Tomasi di Lampedusa, auteur van het onbetwiste meesterwerk

Het succesvolle model Lee Miller ontdekt dat ze liever zelf achter een camera staat dan ervoor. Als ze in 1929 in Parijs arriveert, vraagt ze de beroemde fotograaf Man Ray om haar te leren fotograferen. Al snel raken hun levens op zowel professioneel als op persoonlijk vlak met elkaar verweven. In deze prachtige, filmische roman treedt Lee Miller uit de schaduw van deze beroemde man om zelf een glansrol op te eisen, ondanks alle offers die ze daarvoor moet brengen. ‘Deze onweerstaanbare, verslavende roman zal álle lezers weten te verleiden.’ Jenna Blum

In december 1939 wordt een Surinaamse man gedwongen opgenomen in een Haags gesticht. Aanvankelijk lijkt hij – op zijn afkomst na – niet veel anders dan de andere patiënten. In de gesprekken met zijn arts ontwikkelt zich echter een overweldigend beeld van een rijk, misschien wel te rijk, leven van een man die bijna ten onder gaat aan zijn idealen. Anton is banneling, schrijver, staatsvijand van de Nederlandse overheid en zwarte echtgenoot van de witte, Haagse Petronella. In deze opzienbarende roman van Karin Amatmoekrim wordt het waargebeurde verhaal van Anton de Kom, die zijn leven gaf voor het verzet tegen de Duitsers in de Tweede Wereldoorlog, eens en voor altijd uit de vergetelheid gehaald. De man van veel gaat over de waanzin van een man wiens plannen te groot lijken voor deze wereld. Wat houden we over als de werkelijkheid niet strookt met datgene waarvan we dromen? Karin Amatmoekrim (1976) werd geboren in Paramaribo. In 1981 emigreerde ze naar Nederland. Haar autobiografische boek, Het gym, werd door pers en publiek juichend ontvangen. Ook De man van veel, dat in 2013 voor het eerst verscheen, kreeg lovende kritieken. Haar laatste boek, Tenzij de vader, is een memoir over haar vader. ‘De man van veel is hoopvol, ontroerend mooi zelfs.’ VRIJ NEDERLAND ‘Een indrukwekkend portret.’ WEGENER **** ‘Amatmoekrim heeft al een aantal prachtige boeken op haar naam staan. Dit boek gaat over Anton de Kom, het is ontzettend mooi gedaan, een kijkje in de psyche van de mens.’ BOEKENPANEL DWDD

Tobias Buut is een laatbloeier, de eeuwige vrijgezel. Bredase gezelligheid, melige grappen met zijn voetbalvrienden, maar aan het echte leven komt hij niet toe. Aan moederliefde heeft hij meer dan genoeg. En in de kast is het wel zo veilig. Eenmaal beland op de School voor Journalistiek begint vriend Hidde lastige vragen te stellen. Pas tegen zijn dertigste komt Tobias eindelijk uit de kast, allerminst tot zijn genoegen. Hij haat de homoscene met zijn Gay Parades en darkrooms. Mooie vrienden is het tragikomische relaas van een zoektocht die nauwelijks verlossing biedt. Maar waarom zou je daar eigenlijk op uit zijn? Martijn Jas (1966) is journalist en uitgever. Hij studeerde halverwege de jaren negentig af op de School de Journalistiek in Utrecht. Jas schreef acht interviewboeken, waarvan Breda bevalt! in 2001 als eerste verscheen. In zijn Bevalt!-reeks vertellen meer dan tweehonderd prominente Nederlanders over de onlosmakelijke band met hun geboorteplaats. Als tv-redacteur werkte Martijn Jas onder meer voor Laat de Leeuw, Man bijt hond, Pauw en Op1. Mooie vrienden is zijn eerste roman.

In Finse dagen keert Herman Koch, bestsellerauteur van onder andere Het diner en De greppel, terug naar Finland en zijn jeugd in Amsterdam-Zuid. Op feestjes, tijdens etentjes wordt Herman Koch vaak op meewarige toon gevraagd naar zijn ‘Finse periode’. Hij doet er zelf ook lacherig over, en dat heeft alles te maken met de ongeloofwaardigheid van zijn verblijf in Finland. Een lange, onhandige jongen van negentien die ervoor kiest om op een zeer afgelegen plek op het land en in de bossen te gaan werken. Het klinkt wellicht romantisch, maar dat was het niet. Zijn moeder was kort ervoor overleden en Herman ging erheen om weg te zijn van zijn vader en diens nieuwe vriendin, en om uit te stellen wat hij eigenlijk allang wist. Veertig jaar later is Koch terug in Finland en stuit hij op een dichtbundel die expliciet verwijst naar zijn eerdere verblijf. Niet langer kan hij deze periode afdoen met een grap. Hij neemt zijn eigen geschiedenis onder de loep, onderzoekt hoe herinneringen werken en hoe hij dit verhaal kan vertellen zonder de werkelijkheid te besmeuren. Finse dagen van Herman Koch is een indringende roman over rouw, volwassen worden en over wat je woorden moet geven en wat beter verzwegen kan blijven. ‘Koch heeft een gewiekste verteltrant, altijd al gehad, maar in dit boek heeft zijn schrijfstijl meer dan ooit iets onmiddellijks en zelfbewusts.’ – De Groene Amsterdammer ‘Nog meer dan een boek vol herinneringen is dit een boek vol ontbrekende herinneringen en dat is ook direct het bijzondere.’ – Trouw ‘Behalve het coming-of-ageverhaal van een zoekende puber die zich verzoent met zijn vreemdgaande vader is Finse dagen ook een boek over het effect van woorden, over geloofwaardigheid.’ – HP/De Tijd ‘Koch beheerst zijn metier met een achteloze superioriteit.’ – de Volkskrant ‘Een prikkelende roman over de moeizame verhouding die we met onszelf hebben.’ – Susan Smit

In ‘Vesper’ van Anne Broeksma ontsnapt de dichter uit een omgeving van baksteen, gedreven door een gevoel van gemis. In onderaardse gangen, lawaaiige Nederlandse bossen en verre oerwouden wordt onze relatie met de levende wereld onderzocht. Waar komen wij vandaan? En brengt taal ons daarnaartoe of niet? Het resultaat is een zoektocht in lyriek, waarin boven- en onderwereld, mystiek en wetenschap met elkaar versmelten. ‘Vesper’ is een avondgebed voor wat zich in schaduwen beweegt.

‘2 Januari 1668: Francisco van Bengale, slaaf van onderkoopman Jan Grootstadt, verhangt zich.’ Francisco was een van de velen die de dood verkozen boven een ondraaglijk slavenbestaan in Nederlands Oost-Indië. Van de beginjaren van de voc tot aan het einde van de kolonie volgt Baay het spoor van de mensenhandel in de Nederlandse koloniën in de Oost. De koloniale slavernij nam er vele vormen aan: er waren huisslaven, kindslaven, seksslaven, ambachtsslaven, maar ook slaven op de plantages en perken. Slaven werden vernederd, gefolterd en vermoord. Honderdduizenden personen zijn in de Oost tot slaaf gemaakt.

Nog nooit werd autisme zo raak in proza gevangen Rinkelende telefoons, felle lampen, rumoerige collega’s én haar hond mag niet mee. Voor Jasmijn Vink, die autisme heeft, is het dagelijkse kantoorleven een ware beproeving. In Zondagsleven zoekt Jasmijn uit hoe ze, ondanks alle chaos, een veilige en overzichtelijke wereld voor zichzelf kan creëren. Hoe ze haar hoofd boven water kan houden, niet alleen op kantoor, maar ook op het turbulente pad van de liefde. Liefde voor haarzelf, voor haar hond Romy, voor de mensen om haar heen – en in het bijzonder voor die ene man die zo zijn best doet haar te begrijpen... Zondagsleven is herkenbaar, meeslepend en ontwapenend. Een authentieke roman over je weg vinden en trouw blijven aan wie je bent. Over Zondagsleven 'In haar nieuwe autobiografische roman Zondagsleven vertelt Judith Visser op invoelbare en eerlijke wijze over leven met autisme.' - Trouw

Waarom graaft Luut zijn vader op? Was Lucas echt een nazi? Wat gebeurt er met Frank in het Concertgebouw? Komt Diederik weg met een impulsieve moord bij de wielercross? Waarom bouwt Bickel het vernietigingskamp Sobibor op schaal na? Kan er liefde bestaan tussen slachtoffer en hulpverlener? Wat vindt Romy in de tuin van haar nieuwe huis? Overleeft Hank het vuurgevecht met zijn achtervolgers? Is Edith de wederopstanding van Jezus of een rondtrekkende verkrachter? In 'Als Wolvega slaapt' proberen gewone mensen grip te krijgen op hun leven in een wereld die losraakt van zijn ankers en waarin het ondenkbare elke dag kan gebeuren.

In Een opsomming van tekortkomingen probeert Lot haar weg te vinden in een karig met familiegeluk bedeeld leven. Haar nieuwe psycholoog lijkt niet echt te kunnen verklaren waarom ze zo vaak overmand wordt door verdriet. Als ze in een trein stapt, bijvoorbeeld, denkt Lot steevast aan nazi-transporten naar Auschwitz. En als ze worst eet denkt ze aan doodgeknuppelde varkens. De psych raadt haar aan om in die gevallen de sluizen maar eens goed open te zetten, maar ook dat lukt maar matig. Natuurlijk heeft haar jeugd ermee te maken. Die werd immers bepaald door een weinig complimenteuze vader, een pijnlijke echtscheiding en de vroege dood van haar moeder. En ook nu nog heeft haar vader invloed op haar leven. Er lijkt iets te veranderen als Lot haar eigen gezin vormt en een soort monument voor haar moeder begint te bouwen.

Melancholie van het heden Het maakt niet uit haast waar je bent, een plein of stad, het weidse land, elk uitzicht spreekt je van voorbij. Of nooit geweest, maar toch gemist. Niet jij maar iets in je, wat voelt of meetrilt met muziek, zoekt in de lucht, de sloten, geur van hooi het landschap dat je kent in jou, dat óók zo blauw en zomers was. Het komt betoverend tevoorschijn: gelach van ouders, zingen op de fiets, de sprong het juichend water in. Niets sprak tot je zoals nu en zei - oh onterecht - dat alles wat je leeft slechts echo is, een naklank. Bijna echt.

Om haar allesoverheersende kinderwens in vervulling te laten gaan moet Saartje zich zien te ontworstelen aan de wurggreep van het verleden en de wereld van het geschreven woord. Saartje Koekoek vindt het leven verdraaid ingewikkeld, maar één ding is zeker: ze wordt moeder. Al is het zonneklaar dat het moederschap voor haar is weggelegd, toch ziet ze zich genoodzaakt het lot een handje te helpen omdat de omstandigheden om zwanger te raken suboptimaal zijn. Hoe het zo is gekomen, dat is een heel verhaal. Saartje vestigt alle hoop op haar jeugdvriendin Marie. Is Marie de sleutel tot deelname aan de Normale Wereld? Het verhaal van Marie portretteert de vriendschap tussen twee bakvisjes en de lotgevallen van een van de bakvisjes ná de vriendschap. Daarin domineren de pogingen om tot een innige verstandhouding met het andere geslacht te komen; niet alleen om zo van de liefde en het leven te proeven, maar zeker ook om moeder te worden.

Hamburg, 1919. De Eerste Wereldoorlog is eindelijk voorbij. Vier jonge vrouwen, Henny, Käthe, Lina en Ida, verschillen in karakter en afkomst, maar hopen allemaal op een nieuwe tijd. Samen zien ze de wereld transformeren: van de wederopbouw van Duitsland na een tragische nederlaag in de oorlog en de opkomst en ondergang van de Weimarrepubliek, tot de verschrikkingen van de naziheerschappij. De vier gaan hun eigen weg, maar er is iets wat hen verbindt: hun vriendschap. Dochters van een nieuwe tijd dompelt je onder in de wereld van luxueuze danszalen, vermout, cocktails, opiumkelders en Chinese restaurants, totdat langzaam, maar onverbiddelijk, het einde van de vrijheid nadert door de opkomst van de nazi’s.

De vooravond van Rashid Novaire begint in Utrecht, in december 1938. Als Hitler alle Duitse dienstbodes oproept naar de Heimat terug te keren komt de jonge Trude Kuña voor een moeilijke keuze te staan. Ze moet binnen een maand trouwen met haar verloofde, Johannes, óf hem in de steek laten en terugkeren naar het Ruhrgebied, waar haar familie actief is binnen de partij en veel heeft bereikt. Johannes wil niets horen over haar familie, en dat hij in de winkel na sluitingstijd jonge vrouwen ontmoet die om zijn hulp vragen, zint Trude allerminst. Het bezoek van Trudes broer Rudi, die in Marokko in het Vreemdelingenlegioen diende, brengt de zaken in een stroomversnelling. Trude komt meer over haar broer te weten dan haar lief is, en Duitsland komt dichterbij. Als Rudi ontdekt dat Johannes een dubbelleven leidt, neemt hij een besluit met verstrekkende gevolgen voor hen allen. De vooravond van Rashid Novaire is een poëtische roman over mensen die voor onmogelijke keuzes gesteld worden, en is ten dele gebaseerd op de familiegeschiedenis van de auteur.

Op aandringen van haar zoon gaat de vijfenzeventigjarige Mies Goedhart met tegenzin naar een rouwgroep. Al twee jaar probeert ze weer greep te krijgen op haar leven na de plotselinge dood van haar man. Te midden van een groepje wildvreemden – Hugo de huiler, het meisje Kat met haar pandaogen, het stille echtpaar Kees & Ina en de flirtende weduwe Constance, aan wie Mies zich kapot ergert – vindt ze tot haar verbazing herkenning en troost, nieuwe vriendschap en zelfs meer. Is er leven na de dood? Het antwoord is ja! Een prachtige roman over veerkracht en vriendschap van een auteur die als geen ander gevoel en sfeer kan neerzetten.

Iedereen met een medisch beroep kent één patiënt die diepe indruk heeft gemaakt – over die ene patiënt gaat dit boek Ellen de Visser tekent in Die ene patiënt de persoonlijke verhalen op van meer dan honderd zorgverleners over een patiënt die door hun professionele pantser wist te breken en hen eraan herinnerde wat de kern is van hun bijzondere beroep: compassie. De coronapandemie heeft opnieuw duidelijk gemaakt hoe indrukwekkend de band tussen medische professionele en hun patiënten kan zijn. Daarom bevat deze herziene editie nieuwe verhalen die symbool staan voor de daadkracht, het verdriet en de saamhorigheid die de coronaperiode tekenen. De verhalen die in Die ene patiënt zijn samengebracht bieden een aangrijpende en leerzame blik in de ziel en de gedachtewereld van artsen en verpleegkundigen, en laten zien welke belangrijke lessen zij van hun patiënten leerden. ‘Prachtig, hartverscheurend en wijs. Dosering eenmaal daags.’ – Matthijs van Nieuwkerk

In de zomer van 1878 strijkt Circus Ludwig, tot grote vreugde van de lokale bevolking, neer op het Duitse eiland Nordstrand. De zwangere meisjes van het Sint-Margaretha’s Tehuis Voor Ongehuwde Moeders haasten zich samen met de nonnen die voor hen zorgen naar de voorstelling. Maar dan eist een vloedgolf vanuit de Noordzee – zoals eens in de honderd jaar voorkomt – met brullend geweld drie kleine kinderen op. Er waren die dag drie moeders op het strand: Lotte, die haar kinderen verliest; Sabine, naaister bij het circus, die samen met haar geestelijk gehandicapte dochter de tragedie ziet gebeuren; en Tilli, zelf nog een kind, die later die dag in het tehuis haar baby ter wereld brengt. De drie vrouwen gaan meer voor elkaar betekenen dan ze ooit voor mogelijk hadden gehouden. Met De beschermheilige van zwangere meisjes tekent Ursula Hegi op meesterlijke wijze een hartverscheurend mooi portret van huwelijk en moederschap, en van hoe vrouwen elkaar overeind houden als de grond onder hun voeten wordt weggeslagen.

In de gedichten van Dorien de Wit is sprake van veel zoeken, van veel (en precies) kijken. Wat is een plek, waar ben ik en waar is de ander? Het gaat over de relatie tot een wereld die continu in beweging is. Het enige waar de dichter zeker van is, is de vaste grond onder haar voeten, tot zij zich realiseert dat die grond helemaal niet vast is, dat die grond zich verplaatst, al is het maar met een snelheid waarmee je nagels groeien. Het schrijven is een onophoudelijk houvast zoeken waar geen houvast bestaat.

‘In de eerste zin van zijn verslag van de Peloponnesische Oorlog zegt Thucydides dat hij meteen bij het uitbreken van het conflict is begonnen te schrijven, omdat zijn inschatting was dat de gebeurtenissen ingrijpend zouden zijn en belangrijker om te vertellen dan veel uit het verleden. In mijn geval duurde het iets langer. Aanvankelijk bagatelliseerde ik de dreiging van het virus en schudde ik mijn hoofd in ongeloof over de paniek die om zich heen begon te grijpen. Maar zodra ik inzag dat ik een kolossale inschattingsfout had gemaakt en besefte dat mensen stikten op brancards in de gangen van ziekenhuizen in Noord-Italië en dat extreme maatregelen onafwendbaar waren, ben ik begonnen aan dit dagboek met dezelfde gedachte die Thucydides in zijn tijd had.’ Dat schreef Ilja Leonard Pfeijffer op 20 april in zijn ‘Viraal dagboek’, dat van 9 maart tot en met 26 juni 2020 in dagelijkse aflevering in NRC Handelsblad en De Standaard verscheen. Dat dagboek is voor deze boekuitgave aangevuld met de ontbrekende zaterdagen. Dit is een uniek dagelijks verslag van de ontwrichtende gevolgen van het SARS-CoV-2-virus, dat zich weliswaar mondiaal verspreidde maar keihard toesloeg in Noord-Italië, met name ook in Genua, waar Pfeijffer woont.

A bold and brilliant short work by the author of Grief is the Thing with Feathers and Lanny. Madrid. Unfinished. Man Dying. A great painter lies on his deathbed. Max Porter translates into seven extraordinary written pictures the explosive final workings of the artist's mind.

Liefde en pijn zijn de obsessief terugkerende thema’s in het werk van Slavenka Drakulić, en in Frida Kahlo heeft ze een heldin gevonden die het haar mogelijk maakt de diepste registers van deze fundamenteel menselijke gevoelens te onderzoeken. De Mexicaanse schilderes, die 32 operaties onderging – in haar jeugd doorboorde een stalen stang haar buik, werd haar been verbrijzeld en haar wervelkolom op diverse plekken gebroken – leidde ondanks de voortdurende en ondraaglijke pijn een intens en rijk leven. Ze onderhield contacten met enkele van de meest toonaangevende mensen uit haar tijd – ze was getrouwd met avant-garde kunstenaar Diego Riviera en had een affaire met de Russische revolutionair Leon Trotski – en schilderde werken die haar tot icoon van de 20ste eeuw maakten. Met uiterste fijngevoeligheid dringt Slavenka Drakulić diep door in Frida’s wereld van pijn en liefde.

Vol humor en met soms schrijnend zelfinzicht schrijft Mohren over zijn huwelijk, zijn werk, zijn kinderen en zijn pogingen te leren leven met zijn nuchtere zelfVoor de lezers van Elke Geurts en Henk van Straten en Hallo, muur van Erik Jan Harmens‘Genadeloos eerlijk en pijnlijk grappig, deze spiegel vol barsten.’ Leon Verdonschot‘Ik las Droogte en ik voelde nattigheid. Een ontroerend, openhartig boek. Dat hakt erin.’ Jack Poels, zanger van Rowwen Hèze Ralf Mohren drinkt niet meer, al bijna vijftien jaar. Bloemen, veren en slingers! Maar Droogte is geen verkapt juichverhaal over het achter je laten van een verslaving. Drank bedekte jaren alles onder een zware vochtige deken en eenmaal in het volle licht wordt de schade zichtbaar. Bijvoorbeeld zijn huwelijk: hebben de jaren achterstallig onderhoud de fundering voorgoed gesloopt of is liefde ondanks alles genoeg? Droogte is het eerlijke, schurende verhaal van een man die zich krampachtig vasthoudt aan een dun touw. Maar er is ook lucht, in de taal, in de humor, en er is winst: in kleine dingen die verborgen bleven in het dimlicht en groots blijken te zijn. Er is muziek, er is voetbal, er zijn vrienden, er is de liefde, en boven alles is daar zijn gezin. Mohren schrijft over veel meer dan verslaving. Hij schrijft over het leven zelf, de twijfel hoe daar grip op te krijgen en de verwondering over het stelselmatig mislukken hiervan. De pers over Tonic‘Ralf Mohren is Bukowski in de polder. Wat een moedig boek: het bezorgt je een enorme kater en het enige wat gaat helpen is het volgende boek van Ralf Mohren.’ Frank Lammers over Tonic‘Het zijn maar woorden op papier, zoals het motto van Bukowski luidt, maar jezus, wat hakken die erin.’ LINDA.‘Dit boek lest alle dorst.’ Myrthe van der Meer, auteur van PAAZ‘Een van alcohol, introspectie en schrijftalent doordrenkte bekentenisroman.’ Annemarie Oster‘Mohren schrijft gemakkelijk, in prettige, eigentijdse taal.’ Eindhovens Dagblad‘Het verhaal van Arthur is levensecht, rauw, indrukwekkend.’ Hebban.nl

‘Zou ik hem de waarheid vertellen? Vertellen dat ik verliefd was geworden op een doorzichtige vloeistof in een spuit en niet op de man die de spuit vasthield?’ Tove is pas net twintig en nu al een gevierd schrijver. Ze is inmiddels getrouwd met een veel oudere redacteur en lijkt het allemaal prima voor elkaar te hebben. Maar van binnen is ze ten einde raad. Het voorspelbare leven benauwt haar en ze noemt haar passieloze huwelijk ‘een vergissing’. Wat volgt is een periode vol affaires, echtscheidingen, gewenste en ongewenste zwangerschappen en Tove begint aan een gevecht dat heel haar leven zal voortduren: de strijd met afhankelijkheid, in al haar vormen. Afhankelijkheid is het laatste deel van de memoirereeks de Kopenhagen-trilogie. Het wordt gezien als Ditlevsens meesterwerk: een duister en duizelingwekkend portret van een verslaving – en de weg daaruit Tove Ditlevsen (1917-1976) werd jarenlang gezien als een schrijver die niet in de literaire kringen van haar tijd paste; ze was een huisvrouw uit de arbeidersklasse met vier gestrande huwelijken en een sluimerende drugsverslaving, waar ze ook nog eens openhartig over schreef. Hoe anders is dat nu: een nieuwe generatie van veelal jonge lezers herontdekt wereldwijd het oeuvre van Tove Ditlevsen. Ze wordt nu gezien als een van de grote literaire sterren van Denemarken. Haar rauwe en springlevende proza krijgt eindelijk de waardering die het verdient. De Kopenhagen-trilogie is nu voor het eerst in het Nederlands vertaald.