Zestig jaar na de opening van De Wartburg in 1962 reconstrueert Loes Hegger in Villa De Wartburg op verhalende wijze haar bijzondere jeugd. Voor de lezers van ’t Hooge Nest en Het zwijgen van Maria Zachea.
Loes Hegger groeide op in een gezin van zeven kinderen in het villadorp Velp. Nadat haar vader Herman uit het klooster was getreden, besloot hij samen met zijn vrouw Willy afvallige priesters op te vangen. Hun huis – De Wartburg, vernoemd naar het kasteel van Maarten Luther – werd een asielzoekerscentrum avant la lettre.
De nood was groot. Wie afscheid nam van het kloosterleven verloor niet alleen status en identiteit, maar werd verstoten door vrienden en familie en moest soms vrezen voor zijn leven. Vanuit de hele wereld stroomden mensen toe, zoals Renato uit Italië, Aniano uit Spanje, Orlando uit Venezuela, Gust uit Oostenrijk en Thottil uit India. Allen zochten een veilig onderkomen en een nieuwe toekomst.
Zestig jaar na de opening van De Wartburg in 1962 reconstrueert Loes Hegger met trefzekere literaire pen haar bijzondere jeugd. Ze duikt in de bewogen levens van de ex-priesters en beschrijft hoe hun keuzes hen vanuit de kloosterstilte naar een groot gezin in een Hollands dorp brachten.Het was een levendige gemeenschap, met exotische huwelijken, blijde geboortes en rare gewoontes. De persoonlijke verhalen worden verknoopt met ontwikkelingen op politiek, cultureel en religieus gebied, waardoor Villa de Wartburg een indringend beeld schatst van houe de grote geschiedenis weerspiegeld wordt in het leven van gewone mensen. De vader van de auteur, Herman Hegger, was een van de meest vooraanstaande theologen van de twintigste eeuw.
‘Een boek om te koesteren. Loes Hegger neemt je mee op een wereldreis: van Finland tot Chili, en van Edinburgh tot Rome – want de uitgetreden priesters die een tijdelijk thuis vonden in De Wartburg kwamen overal vandaan. Dankzij dit rake en rijke boek krijg steeds meer begrip voor het diep verzuilde naoorlogse Nederland.’ – Eva Vriend
