Africa South -

Na de volledig herziene editie van Slauerhoffs Verzamelde gedichten (2018) verschijnt er nu een nieuw Verzameld proza. Naast de bekende verhalenbundels en romans is in deze uitgave ook weer het omstreden toneelstuk over het koloniale verleden Jan Pietersz. Coen opgenomen, dat meerdere keren een opvoeringsverbod kreeg. Verder is deze nieuwe editie aangevuld met enkele niet eerder opgenomen verhalen, waaronder het onlangs opgedoken prozadebuut van Slauerhoff ‘Luctor et emergo’. Het Verzameld proza besluit met een ruime en verrassende selectie uit de ongepubliceerde manuscripten, alle afkomstig uit de beroemde scheepskist die de schrijver jarenlang op zijn reizen vergezelde. ‘Hier was een man aan het woord die piraterij, opiumschuiven, het leven van meisjes in een hoerenkast, stinkende lijken in een vooronder, niet gebruikte als kleurrijke stoffering, maar die er middenin leefde.’ – de Volkskrant ‘Lijden is zoveel begeerlijker dan geluk. Happy endings zijn nergens goed voor. Slauerhoffs verhalen getuigen daarvan.’ – Arnon Grunberg in NRC Handelsblad

In deze heruitgave van Willem Weststeijns ‘Russische literatuurgeschiedenis’ wordt de opkomst van ’s werelds meest vooraanstaande literaire gebieden uitvoerig besproken. De Russische literatuur behoort tot de grootste ter wereld. Eigenlijk is dat een wonder, want tot de negentiende eeuw stond ze geheel in de schaduw van andere Europese literaturen, of liever gezegd: ze bestond eigenlijk niet. Vanaf 1800 werd dat anders en nog geen honderd jaar nadien, na Poesjkin, Gogol, Toergenjev, Tolstoj, Dostojevski en Tsjechov, had de Russische literatuur de eerste plaats in de wereld veroverd. En met auteurs als Boenin, Boelgakov, Pasternak, Achmatova, Mandelstam, Solzjenitsyn, Brodsky en vele anderen heeft het moderne Rusland vervolgens zijn grote literaire traditie voortgezet. In de twee delen Russische literatuurgeschiedenis geeft Willem Weststeijn een geweldig beeld van een literatuur die magnifieke schrijvers heeft opgeleverd. Ook de werken van de Russische auteurs die in de schaduw van de groten hebben geschreven en minder bekend zijn geworden, zijn vaak van een zeldzaam hoog niveau.

Hoe verwerk je het verlies van een geliefde? Hoe bereid je je voor op ontslag? Hoe ga je om met onrecht? Hoe leef je in eenzaamheid? Of met stress? In tijden van crisis verdwijnen soms plotsklaps veel oude zekerheden. De wereld schudt op haar grondvesten. Je voelt je kwetsbaar. Het zijn de antieke filosofische inzichten die ons de weg wijzen in hoe we moeten leven, juist nu. Seneca, Epictetus en Marcus Aurelius zijn ‘de grote drie’ van de Stoa, de filosofische stroming waaraan wij het woord ‘stoïcijns’ ontlenen. Dat laatste wil niet zeggen dat je kil en onbewogen door het leven gaat: stoïcijnen maken zich alleen druk over de dingen waar ze invloed op hebben. Hou voor ogen dat je goed moet leven, in het hier en nu. Die overtuiging maakt ons vrij en biedt innerlijke rust.

In deze heruitgave van Willem Weststeijns ‘Russische literatuurgeschiedenis’ wordt de opkomst van ’s werelds meest vooraanstaande literaire gebieden uitvoerig besproken. De Russische literatuur behoort tot de grootste ter wereld. Eigenlijk is dat een wonder, want tot de negentiende eeuw stond ze geheel in de schaduw van andere Europese literaturen, of liever gezegd: ze bestond eigenlijk niet. Vanaf 1800 werd dat anders en nog geen honderd jaar nadien, na Poesjkin, Gogol, Toergenjev, Tolstoj, Dostojevski en Tsjechov, had de Russische literatuur de eerste plaats in de wereld veroverd. En met auteurs als Boenin, Boelgakov, Pasternak, Achmatova, Mandelstam, Solzjenitsyn, Brodsky en vele anderen heeft het moderne Rusland vervolgens zijn grote literaire traditie voortgezet. In de twee delen Russische literatuurgeschiedenis geeft Willem Weststeijn een geweldig beeld van een literatuur die magnifieke schrijvers heeft opgeleverd. Ook de werken van de Russische auteurs die in de schaduw van de groten hebben geschreven en minder bekend zijn geworden, zijn vaak van een zeldzaam hoog niveau.