"Als iemand sterft die je liefhebt, als je faalt of mislukt, is dat gevoel van eenzaamheid de ergste vorm van wanhoop. Dit boek vertelt: je bent niet alleen. Er staan ​​mensen achter je die de afgelopen tweeduizend jaar precies hetzelfde hebben meegemaakt. Dat maakt het er niet makkelijker op, maar het biedt toch troost.
Ik denk dat de grondbeginselen van het menselijk bestaan grotendeels onveranderlijk zijn. Dan heb ik het over hoop, verlies, mislukking, dood en inspiratie. Je kunt dus een boek openen dat tweeduizend jaar geleden is geschreven en voelen: deze persoon begrijpt wat ik doormaak. Je kunt naar Toledo gaan – misschien vanaf een ander continent, vanuit een land als Taiwan of Korea – en uren voor een schilderij staan om te bestuderen hoe El Greco het verstrijken van de tijd verbeeldt. Dat dat kan, betekent dat er door de tijd heen wordt gecommuniceerd. Dat is een van de mooiste dingen in het leven. Dat is wat ons bindt." - Michael Ignatieff in gesprek met Laura de Jong in de Volkskrant.

'Uit deze prachtige biografie vol persoonlijke details én heldere beschrijvingen van de wereld waarin het onderwerp leefde en handelde, komt Willem van Oranje niet naar voren als een heilige of een smetteloze nationale held. Wel als iemand met ambities, doorzettingsvermogen, moed, en politieke en religieuze denkbeelden die voor die tijd heel verstandig en gematigd waren. Kortom, als een groot man.' - Rob Hartmans in NRC.

'Het interessantste aan dit boek is het inzicht in het drama van onze vergankelijkheid en in wat wij niettemin kunnen betekenen. Voorbij de schijn, voorbij de begeerte, het aardse en bevlogene verbindend. Die zoektocht naar wat de Chinezen in de confucianistische traditie 'het juiste midden' noemen klinkt hoog en groots, maar het bijzondere aan deze fascinerende roman is dat hij juist toegankelijk is, leesbaar voor iedereen. Niet in de laatste plaats dankzij het welluidende, heerlijke, fonkelende Nederlands, waarvoor we de vertalers dankbaar mogen zijn.' - Henk Pröpper in de Volkskrant.

'Van Essen lezen is een feest, dat geldt voor deze nieuwe roman zo goed als voor zijn vorige, het met de Libris Literatuurprijs bekroonde De goede zoon (2019). Miniapolis raakt je op allerlei manieren. Van Essen weet wat hij doet, en toch is er ook zwier, speelsheid, ruimte, overal in het boek. Hij voert je mee, doet je gnuiven van plezier, doordenken, meeleven, maar maakt evengoed dat je je schrap zet. Je weet niet waar je aan toe bent, hebt aldoor het gevoel dat je iets boven het hoofd hangt – boven het hoofd van de personages dan, een soort doem.
[...] Het vertelplezier spat van de pagina’s. Miniapolis staat vol verrassende observaties van het alledaagse.
[...] Van Essen is ontzettend geestig. De roman zit vol invallen en zijpaden, toegeschreven aan de personages of opgenomen in de handeling, zodat het nooit hindert.
[...] Het is speels, soepel, buitengewoon moeilijk na te vertellen, het maakt je aan het lachen en het ontroert ook sterk. Alles in dit boek draait om ‘buiten’ en ‘binnen’, de spanning daartussen, maar er is ook een spel gaande met vertelconventies.' - Judith Eiselin in NRC.

'Het hangt ervan af in hoeverre je in de realiteit van Eggers’ toekomstbeeld vol digitale dominantie gelooft of je Het Alles als een boek vol dreiging beschouwt of als een virtuoze schildering van een nauwelijks denkbare wereld. Zelf ben ik te optimistisch over het mensdom om het helemaal serieus te nemen, ik kan me niet voorstellen dat de mens niet eerder op de rem gaat staan. Maar ook dan leest Het Alles als een trein, vlot geschreven, zoals alles van Eggers, vol prikkelende hersenspinsels en een voor de positieve denkers onder ons toch nog onverwacht einde.' - Rob Schouten in Trouw.

'Het oog van de naald is een aangrijpende roman over de jeugd, de ouderdom, en het verstrijken van de tijd. Maar vooral is het een vertelling over de onbetrouwbaarheid van de herinnering, beeldschoon opgetekend door een schrijver die wil dat verhalen het einde van de wereld vertragen.' - Gerdien Verschoor in Trouw.

'Als geen ander verstaat Annejet van der Zijl, auteur van onder meer de bestseller Sonny Boy en een biografie van prins Bernhard, de kunst om het kleine groot te maken. Fortuna's kinderen is een familiekroniek én een geschiedenis van de Verenigde Staten ineen. Het is ook een boek over een thema dat veel in het nieuws is: slavernij en (hedendaags) racisme.
[...] Van der Zijl scheert zorgvuldig langs de lijn tussen fictie en non-fictie, maar gaat er nimmer overheen. Dat is razend knap, zeker als je bedenkt dat haar verhaal speelt in een ver verleden.' - Jeroen van der Kris in NRC.

'Hans Wollers vijf jaar geleden al in het Duits verschenen en nu vertaalde biografie heeft concurrentie van M, de prijzen winnende en behoorlijk verslavende reeks van Antonio Scurati (verschenen delen: De zoon van de eeuw en De man van de voorzienigheid). De Italiaanse schrijver deed uitvoerig onderzoek om het leven van de Duce te kunnen reconstrueren om daar met het nodige respect voor de feiten een literaire draai aan te geven.
De lezer kan voor een van de twee opties kiezen, maar de boeken naast elkaar lezen is zo mogelijk nog beter. Woller en Scurati vullen elkaar prima aan. De Duitse historicus biedt het beknopte, heldere overzicht bij de dramatisch uitgewerkte verwikkelingen in het werk in wording van de Italiaanse romancier. Mussolini - de eerste fascist vertelt het levensverhaal van de dictator zakelijk. M dompelt de lezer onder in de gebeurtenissen van destijds, op het zintuiglijke af.' - Paul van der Steen in Trouw.