Wij bezorgen de boeken bij u thuis

Na de volledig herziene editie van Slauerhoffs Verzamelde gedichten (2018) verschijnt er nu een nieuw Verzameld proza. Naast de bekende verhalenbundels en romans is in deze uitgave ook weer het omstreden toneelstuk over het koloniale verleden Jan Pietersz. Coen opgenomen, dat meerdere keren een opvoeringsverbod kreeg. Verder is deze nieuwe editie aangevuld met enkele niet eerder opgenomen verhalen, waaronder het onlangs opgedoken prozadebuut van Slauerhoff ‘Luctor et emergo’. Het Verzameld proza besluit met een ruime en verrassende selectie uit de ongepubliceerde manuscripten, alle afkomstig uit de beroemde scheepskist die de schrijver jarenlang op zijn reizen vergezelde. ‘Hier was een man aan het woord die piraterij, opiumschuiven, het leven van meisjes in een hoerenkast, stinkende lijken in een vooronder, niet gebruikte als kleurrijke stoffering, maar die er middenin leefde.’ – de Volkskrant ‘Lijden is zoveel begeerlijker dan geluk. Happy endings zijn nergens goed voor. Slauerhoffs verhalen getuigen daarvan.’ – Arnon Grunberg in NRC Handelsblad

‘Uit de eerste hand’ is Martin Amis’ persoonlijkste en enerverendste werk tot nu toe, waarin hij ons een nieuwe kijk gunt op zijn buitengewone leven. De autobiografische roman vindt zijn oorsprong in de dood van zijn beste vriend, Christopher Hitchens. We ontmoeten ook tal van andere sprankelende persoonlijkheden die Martin Amis mede hebben gemaakt tot wie hij is, van zijn vader Kingsley tot zijn grote held Saul Bellow, van Philip Larkin tot Iris Murdoch en Elizabeth Jane Howard, tot de vrouw die hem als twintiger volledig in de ban hield, de verleidelijk amorele Phoebe Phelps. Wat begint als een fascinerende geschiedenis over amoureuze verhoudingen, familieleden en vrienden ontwikkelt zich tot een tedere, humoristische verkenning van de vragen die ons het zwaarst vallen: hoe te leven, hoe te rouwen, hoe te sterven.

De befaamde roman Alle mensen zijn sterfelijk van de Franse filosoof en schrijver Simone de Beauvoir is het verhaal van de veertiende-eeuwse Italiaanse edelman Fosca, die niets liever wil dan de wereld overheersen en daarom een onsterfelijkheidselixer drinkt. Hij ontdekt dat zijn onsterfelijkheid echter meer nadelen dan voordelen heeft. Het is ook het verhaal van de ambitieuze actrice Régine, die Fosca ontmoet in de twintigste eeuw nadat hij door de geschiedenis is gereisd als vertrouweling van Karel V, als ontdekkingsreiziger en als revolutionair tijdens de Franse Revolutie. Régine vindt het onverdraaglijk dat haar roem even kortstondig is als haar leven. Wanneer ze Fosca tot haar minnaar weet te maken waant ze zich gereed voor de eeuwigheid.

Vijf jaar lang werkte David Van Reybrouck aan zijn monumentale Revolusi. Hij interviewde bijna tweehonderd mensen, de laatste nog levende getuigen van de onafhankelijkheidsstrijd, in Indonesische rusthuizen, Japanse miljoenensteden en op verafgelegen eilanden. Ook in Nederland bracht zijn onderzoek tal van nieuwe verhalen aan het licht. De veelheid aan perspectieven en herinneringen weeft Van Reybrouck samen tot het aangrijpende verhaal van de Indonesische onafhankelijkheid. Zo toont hij hoe een nieuwe wereld vorm kreeg: in bloed, in pijn, met hoop. De onafhankelijkheidsstrijd van Indonesië, die zijn hoogtepunt bereikte in de jaren veertig van de vorige eeuw, is lang gezien als een conflict tussen kolonisator Nederland en het gekoloniseerde Indië. Maar in werkelijkheid was het wereldgeschiedenis. David Van Reybroucks Revolusi is het eerste boek dat de strijd lostrekt uit het nationale perspectief en het belang ervan toont als mondiale gebeurtenis. Indonesië was het eerste land dat na de Tweede Wereldoorlog zijn onafhankelijkheid uitriep. Na de Japanse bezetting verzetten jonge rebellen zich gewapenderhand tegen elke nieuwe vorm van overheersing. Britse, Australische en vooral Nederlandse troepen moesten rust en orde brengen, maar hun aanwezigheid leidde juist tot het ontvlammen van de eerste moderne dekolonisatieoorlog. Die strijd inspireerde onafhankelijkheidsbewegingen in Azië, Afrika en de Arabische wereld, zeker toen het vrije Indonesië in 1955 de legendarische Bandung-conferentie organiseerde, het eerste wereldcongres zonder het Westen. De wereld had zich met de Revolusi bemoeid en de wereld was erdoor veranderd.

Amsterdam, 1942-1943. Tegenover de Hollandsche Schouwburg bevindt zich de Joodse Crèche, door de Duitsers getransformeerd in een verzamelplaats voor Joodse kinderen voordat zij op transport gaan. Samen met de andere Joodse kinderverzorgsters van de crèche bekommert de zeventienjarige Betty Oudkerk zich om het lot van de kinderen, terwijl het leven voor Joden buiten de crèche steeds beangstigender wordt. In het diepste geheim weten ze onder leiding van Henriëtte Pimentel, de directrice van de crèche, ruim zeshonderd kinderen van deportatie te redden, ongeacht de risico's die dat met zich meebrengt. De crèche is het verzetsverhaal van jonge vrouwen die in wrede omstandigheden moeten beslissen over leven en dood. Moedige vrouwen met een vurige hoop voor de toekomst - want wie een kind redt, redt de wereld.

Wat betekent vrijheid voor een vrouw, een moeder, een dochter, een kunstenaar? En wat is de prijs van die vrijheid? Deborah Levy schrijft over het leven als prille vijftiger: haar kinderen gaan het huis uit, haar moeder is stervende en haar huwelijk is voorbij. Met stilistische brille en veel gevoel voor de absurditeiten van het dagelijks leven beschrijft Levy hoe ze, teruggeworpen op zichzelf, haar leven opnieuw probeert vorm te geven.

In 1976 ontmoet de dan 18-jarige Nederlandse scholier Guus Dubbelman zijn grote held Muhammad Ali. Ze raken bevriend. Door de jaren heen volgt een handvol ontmoetingen waarbij Guus verandert van een schuchtere jongen in een professionele fotograaf. Ze praten over alles wat hen bezighoudt. De avonturen die ze samen beleven zijn afwisselend opmerkelijk en ontroerend en soms tamelijk bizar. Ze praten over de problemen die zwarte Amerikanen ondervinden, maar ook over de eerste pornofilms. Over boksen en over tanende glorie. Soms zien ze elkaar heel even, soms dagen achtereen. Maar altijd is er verbondenheid. In elkaar herkennen ze de worsteling die het leven nou eenmaal vaak is. Door de ziekte van Parkinson takelt Muhammad Ali zowel lichamelijk als geestelijk steeds verder af. Guus dringt zich nooit op, maar blijft zijn held wel altijd trouw. Ali laat hem op zijn beurt steeds dichterbij komen. Omdat ze vrienden zijn. Sportjournalist en boksliefhebber Erik Dijkstra tekende de verhalen van Guus Dubbelman op en werkte samen met hem aan dit boek. De veelal ongepubliceerde foto’s en bijbehorende teksten resulteren nu in Ali was mijn vriend, een boek dat een volstrekt unieke inkijk geeft in het leven van de grootste sportman aller tijden.

‘Vorsten van Albion’ van Dan Jones is een kroniek van acht generaties van de beste en slechtste koningen en koninginnen die Engeland ooit heeft gekend. Ze maakten deel uit van het huis Plantagenet, en hun geschiedenis is die van Engeland en Groot-Brittannië. Deze eerste koninklijke dynastie van Engeland heerste ruim driehonderd jaar over Albion, van 1154 tot 1485. De van oorsprong uit Anjou afkomstige vorsten zorgden ervoor dat Engeland uit de middeleeuwen tevoorschijn kwam als een zeer georganiseerd rijk, dat heerste van Schotland tot Jeruzalem.

‘Uit de eerste hand’ is Martin Amis’ persoonlijkste en enerverendste werk tot nu toe, waarin hij ons een nieuwe kijk gunt op zijn buitengewone leven. De autobiografische roman vindt zijn oorsprong in de dood van zijn beste vriend, Christopher Hitchens. We ontmoeten ook tal van andere sprankelende persoonlijkheden die Martin Amis mede hebben gemaakt tot wie hij is, van zijn vader Kingsley tot zijn grote held Saul Bellow, van Philip Larkin tot Iris Murdoch en Elizabeth Jane Howard, tot de vrouw die hem als twintiger volledig in de ban hield, de verleidelijk amorele Phoebe Phelps. Wat begint als een fascinerende geschiedenis over amoureuze verhoudingen, familieleden en vrienden ontwikkelt zich tot een tedere, humoristische verkenning van de vragen die ons het zwaarst vallen: hoe te leven, hoe te rouwen, hoe te sterven.

Piranesi woont in het Huis. Misschien heeft hij dat altijd al gedaan. In zijn notitieboeken doet hij dag na dag zorgvuldig verslag van de wonderen ervan: het labyrint van zalen, de duizenden standbeelden, de getijden die de trappen op donderen, de wolken die zich in een langzame stoet voortbewegen door de bovenste zalen. Op dinsdag en vrijdag ziet Piranesi zijn vriend, de Ander. Op andere momenten brengt hij de doden offerandes van voedsel en waterlelies. Maar meestal is hij alleen. Boodschappen beginnen te verschijnen, met krijt geschreven op het plaveisel. Er is een nieuw iemand in het Huis. Wie is het en wat wil diegene? Is het een vriend of veroorzaakt deze persoon chaos en waanzin, zoals de Ander beweert. Verdwenen teksten moeten worden gevonden; geheimen moeten worden blootgelegd. De wereld die Piranesi dacht te kennen wordt vreemd en gevaarlijk. De Schoonheid van het Huis is onmetelijk; zijn vriendelijkheid oneindig.

Beer verloor drie vrouwen in het kraambed. Zijn derde echtgenote baarde een kind alvorens te sterven, de andere twee stierven met een kind in hun buik. Na al dat verlies acht hij zichzelf vervloekt. Vanuit Amsterdam blikt Beer terug op zijn laatste jaren in het zestiende-eeuwse Antwerpen, de stad die hij ontvluchtte. Antwerpen floreert in handel en geld, maar er heerst tegelijk een grote onrust. Beer maakt deze oplopende spanningen van dichtbij mee in zijn herberg waar vrije gedachten en zoete wijn vloeien, en waar plannen worden gesmeed door een geheim genootschap. Alles wordt op scherp gesteld wanneer als gevolg van overmoedige wereldveroveraars een wildevrouw in zijn herberg terechtkomt. Wildevrouw is een wervelende, monumentale roman over het verlangen naar eenheid en het veroveren van een innerlijke waarheid, vol vlees en geuren, vol narren en blinden, vol handelaars en woekeraars, profiteurs en bedriegers, vroedvrouwen, cartografen, schilders, drukkers en astrologen, waarbij verlangen en zelfbedrog dansen door de straten van een gedoemde stad.

Vijf jaar lang werkte David Van Reybrouck aan zijn monumentale Revolusi. Hij interviewde bijna tweehonderd mensen, de laatste nog levende getuigen van de onafhankelijkheidsstrijd, in Indonesische rusthuizen, Japanse miljoenensteden en op verafgelegen eilanden. Ook in Nederland bracht zijn onderzoek tal van nieuwe verhalen aan het licht. De veelheid aan perspectieven en herinneringen weeft Van Reybrouck samen tot het aangrijpende verhaal van de Indonesische onafhankelijkheid. Zo toont hij hoe een nieuwe wereld vorm kreeg: in bloed, in pijn, met hoop. De onafhankelijkheidsstrijd van Indonesië, die zijn hoogtepunt bereikte in de jaren veertig van de vorige eeuw, is lang gezien als een conflict tussen kolonisator Nederland en het gekoloniseerde Indië. Maar in werkelijkheid was het wereldgeschiedenis. David Van Reybroucks Revolusi is het eerste boek dat de strijd lostrekt uit het nationale perspectief en het belang ervan toont als mondiale gebeurtenis. Indonesië was het eerste land dat na de Tweede Wereldoorlog zijn onafhankelijkheid uitriep. Na de Japanse bezetting verzetten jonge rebellen zich gewapenderhand tegen elke nieuwe vorm van overheersing. Britse, Australische en vooral Nederlandse troepen moesten rust en orde brengen, maar hun aanwezigheid leidde juist tot het ontvlammen van de eerste moderne dekolonisatieoorlog. Die strijd inspireerde onafhankelijkheidsbewegingen in Azië, Afrika en de Arabische wereld, zeker toen het vrije Indonesië in 1955 de legendarische Bandung-conferentie organiseerde, het eerste wereldcongres zonder het Westen. De wereld had zich met de Revolusi bemoeid en de wereld was erdoor veranderd.

‘Het verslag van mijn jeugd’ noemt schrijfster en schilderes Jo Boer (1907-1993) haar roman Kruis of munt. Op tweejarige leeftijd komt Jopie Landman (een doorzichtig pseudoniem) met opa, oma en moeder vanuit Soerabaja naar Nederland. Haar vader is vlak na de geboorte vertrokken en zijn naam wordt niet meer genoemd. In het benepen Den Haag blijkt een gescheiden vrouw als haar moeder niet meer welkom in de betere kringen, hoe rijk de familie ook is. De kleine Jopie merkt al op haar eerste schooldag dat ook zij erbuiten valt en nergens wordt uitgenodigd, net als een paar andere kinderen met verkeerde ouders (ongetrouwd samenhokkend, dronken vaders of joods). Thuis reageert moeder Aletta haar frustratie af op haar dochter, het levende bewijs van haar schande. Ze kan het kind niet verdragen, maar ook niet loslaten. In deze verstikkende omgeving gaat Jopie haar moeder steeds meer haten. Maar het is vooral de eenzaamheid van het gevoelige kind, indringend beschreven vanuit een kinderperspectief dus volstrekt onsentimenteel, dat Kruis of munt (1949) tijdloos en hartverscheurend maakt. Jo Boer (1907-1993) was een onconventioneel en succesvol romanschrijfster en schilderes met een avontuurlijk leven. Haar biografie wordt geschreven door Elly Kamp. ‘Ik geloof niet dat ik de gedachten en gevoelens van een ongelukkig kind ooit eerder zo beklemmend beschreven heb gezien. (...) Hoe kan het dat dit boek vergeten is?’ Sylvia Witteman ‘(…) ongelofelijk goed. Ik had het veel eerder moeten lezen. (…) een fantastisch boek.’ Kees van Kooten ‘Een meesterwerk. (…) Het beklemt, maar het boeit, het is verschrikkelijk, maar het is machtig.’ F. Bordewijk

In dit boeiende, langverwachte eerste deel van zijn presidentiële memoires vertelt Barack Obama het verhaal van zijn onwaarschijnlijke odyssee van een jongeman die op zoek is naar zijn identiteit tot de leider van de vrije wereld. Hij schrijft in buitengewoon persoonlijke bewoordingen over de jaren waarin hij politiek werd gevormd en over de bepalende momenten in de eerste termijn van zijn historische presidentschap - een roerige periode vol dramatische veranderingen. Obama neemt de lezer aan de hand op een fascinerende reis, die voert van zijn eerste politieke aspiraties en de cruciale overwinning in de voorverkiezingen van Iowa - waarin de kracht van grassroots-activisme aan het licht kwam - tot de revolutionaire avond van 4 november 2008, toen hij werd gekozen tot 44ste president van de Verenigde Staten en daarmee de eerste Afro-Amerikaan werd die het hoogste ambt in het land zou bekleden. In zijn bespiegelingen over het presidentschap toont hij op een bijzondere en scherpzinnige wijze welke mogelijkheden en beperkingen presidentiële macht met zich meebrengt, en daarnaast biedt hij ons een uniek inzicht in de dynamiek van de Amerikaanse partijpolitiek en de internationale diplomatie. Obama neemt de lezer mee tot in het Oval Office en de Situation Room van het Witte Huis, maar ook naar steden als Moskou, Caïro en Peking. We zijn getuige van zijn overwegingen bij het samenstellen van zijn kabinet, hoe hij worstelt met een mondiale financiële crisis, Vladimir Poetin inschat, schijnbaar onoverbrugbare conflicten beteugelt om zijn wet op de gezondheidszorg te verwezenlijken, botst met zijn generaals over de te volgen strategie in Afghanistan, hervormingen op Wall Street doorvoert, doortastend optreedt na de ramp met de Deepwater Horizon en opdracht geeft tot Operatie Neptune's Spear, die leidt tot de dood van Osama bin Laden. Een beloofd land is een bijzonder intiem en persoonlijk boek - het verhaal over een man die historische beslissingen neemt, over het rotsvaste geloof van de opbouwwerker die op de proef wordt gesteld op het wereldpodium. Obama is openhartig over de moeilijkheden die hij ondervond toen hij als zwarte Amerikaan president wilde worden, waarbij hij de verwachtingen verpersoonlijkte van een generatie die werd geïnspireerd door de boodschap van hoop en verandering en de morele problemen trotseerde die besluitvorming op het hoogste niveau met zich meebrengt. Obama is openhartig over de krachten die hem in eigen land en elders tegenwerkten, eerlijk over de invloed die het verblijf in het Witte Huis had op zijn vrouw en kinderen. Daarnaast is hij niet terughoudend in het delen van zijn onzekerheden en teleurstellingen. Toch wijkt hij nooit af van zijn overtuiging dat binnen het geweldige, zich voortdurend ontwikkelende Amerikaanse experiment vooruitgang altijd mogelijk is. Dit fraai geschreven en krachtige boek getuigt van Barack Obama's inzicht dat democratie geen geschenk van boven is, maar iets dat is gestoeld op inlevingsvermogen en wederzijds begrip, iets waaraan we samen voortbouwen, elke dag weer.

Waar Renate Rubinstein (1929-1990) verscheen was er reuring. Vanaf 1961 maakte zij furore met de stukken die zij onder de naam Tamar in Vrij Nederland publiceerde. Of deze nu gingen over haar liefdesleven, het gemis van haar in de oorlog vermoorde vader, de moeilijke relatie met haar moeder, het koningshuis of het feminisme: ze waren altijd origineel, eigengereid en spraakmakend. Ze schreef openhartig over haar Joodse achtergrond, haar pijnlijke scheiding en haar ziekte MS. En zelfs postuum veroorzaakte Rubinstein nog ophef met het boek Mijn beter ik, over haar geheime relatie met Simon Carmiggelt, ‘de meest getrouwde schrijver van Nederland’. Dertig jaar na Renate Rubinsteins overlijden brengt Ronit Palache via deze rijke bloemlezing een ode aan haar autonome geest. Aan de hand van Rubinsteins autobiografische teksten, columns, lezingen en brieven, waarvan een deel niet eerder in boekvorm verscheen, krijgt de lezer een intiem beeld van een ambivalente vrouw die er niet voor terugschrok zichzelf en anderen de waarheid te zeggen. * Ronit Palache is een duivelskunstenares. Nadat ze eerst Ischa Meijer liefdevol aan de lezers heeft opgediend, geeft ze nu Renate Rubinstein een soortgelijke behandeling. Waaraan moet worden toegevoegd: Rubinsteins stijl, intelligentie en humor zijn nauwelijks te overtreffen. – Arnon Grunberg Over Ischa Meijer, Ik heb niets tegen antisemieten, ik lééf ervan: * Caleidoscopische hommage aan een onvergetelijk karakter. * * * * – Jeroen Vullings in NRC Handelsblad * De keuze van Ronit Palache laat je onthutsend diep in de ziel van Ischa Meijer kijken, en in de ziel van oorlog en opvoeding. Als lezer zit er niets anders op dan jezelf ook met nietsontziende eerlijkheid te bekijken. – Maxim Februari, winnaar van de P.C. Hooft-prijs

‘Een man voor de zomer’ volgt Renate Rubinstein in een levenslange speurtocht. Van de vroege stukken die de vrijere liefde van de sixties uitbuiten en tegelijk ontleden, via de klassieker ‘Niets te verliezen en toch bang’, wanneer ze het monster van de echtscheiding in de bek moet kijken, naar haar late, scandaleuze liefde voor Simon Carmiggelt, ‘Mijn beter ik’. In ‘Een man voor de zomer’ is Renate op haar best: persoonlijk, lyrisch, venijnig, eerlijk. ‘Als ik echt even niet meer weet hoe te denken, schrijven of leven, dan lees ik een paar columns van Renate Rubinstein. Angst weg, levensvreugde terug. Hoppa!’ – Niña Weijers ‘Ik herlees haar geregeld en ben dan altijd weer getroffen door haar gestileerde openhartigheid.’ – Marja Pruis ‘Onze tijd mist een schrijver als Renate Rubinstein – zoveel ziel, verstand en gevoel.’ – Tommy Wieringa

‘Opwindende tijden’ van Naoise Dolan gaat over liefde, geld en het gevoelsleven van drie cynische millennials. De Dublinse Ava is onlangs in Hongkong komen wonen en vult haar dagen met Engelse les geven aan rijke kinderen. Julian is een bankier die graag geld uitgeeft aan Ava, met haar naar bed gaat en fluctuerende valuta met haar bespreekt. Maar als ze hem vraagt of hij van haar houdt, komt hij niet verder dan: ‘Ik mag je heel erg graag.’ Dan komt de stijlvolle advocate Edith in het spel die Ava meeneemt naar het theater en trakteert op verse bloemen. Ava wil Edith zijn – en ze wil de hare zijn. Maar dan schrijft Julian aan Ava dat hij na een paar maanden in het buitenland terugkomt naar Hongkong… Moet Ava de draad van haar gemoedelijke leventje met Julian weer oppakken, of een sprong in het diepe wagen met Edith? ‘Kostelijk, scherpzinnig en onbevreesd. Een innemend debuut.’ – Hilary Mantel

In de autobiografische essaybundel Het glanzend zwart van mosselen beantwoordt Oek de Jong vragen die onmisbaar zijn voor wie dieper wil doordringen in de wereld van deze veel gelezen en bekroonde romanschrijver. Hij is een van de bekendste auteurs van nu. Maar wie is hij zelf, waar komt hij vandaan, wat is zijn achtergrond, wie inspireren hem en wat is de ideeënwereld achter zijn romans? Voor deze monumentale uitgave nam Oek de Jong al zijn essays nogmaals onder handen. Hij voegde een aantal niet eerder gebundelde, cultuurkritische stukken toe en schreef een inleidend essay. De autobiografische essays uit alle periodes van zijn schrijverschap worden gekenmerkt door beeldende kracht, psychologisch inzicht en aandacht voor details. Het glanzend zwart van mosselen laat zien dat Oek de Jong niet alleen romans kan schrijven, maar ook als auteur van autobiografische essays en reisverhalen tot de top behoort.

Kroniek van een leven dat voorbijgaat bevat Pessoa’s intiemste teksten, waarin hij reflecteert op zijn eigen psyche, de grote gebeurtenissen van zijn tijd en zijn merkwaardige neiging zich op te splitsen in tientallen persoonlijkheden. Pessoa was een gevangene van zijn allesoverheersende verbeelding, die hem zowel in het leven opstuwde als van het leven afdreef. In zijn dagboeknotities is de fictie daarom nooit ver weg: ook hier doet hij zich geregeld voor als andere personen, zet hij onder meer een bomaanslag in scène en verdedigt hij de meest uiteenlopende en tegenstrijdige opvattingen. Maar vooral bevatten zijn notities messcherp geformuleerde bespiegelingen over het leven. Kroniek van een leven dat voorbijgaat is een wereldprimeur: deze autobiografische teksten van Pessoa verschenen tot nu toe slechts verspreid over tientallen verschillende Portugese uitgaven.

Misschien is het wel de beroemdste vertelling ter wereld: de door zijn vrouw bedrogen koning Sjahriar slaapt elke avond met een nieuwe maagd en laat haar de volgende ochtend doden, totdat de slimme Sheherazade hem een verhaal vertelt dat zo spannend is dat hij wil weten hoe het verdergaat. Zo blijft zij hem verhalen vertellen, 1001 nachten lang. 1001 nacht speelt al vanaf zijn jeugd een belangrijke rol in het leven van Kader Abdolah. De vertellingen zijn verhalen van de betovering van het woord. Een betovering die Kader Abdolah, wiens boeken in meer dan twintig talen vertaald zijn, als geen ander kent. Speciaal voor de lezers van de Lage Landen vertaalde en bewerkte hij 1001 nacht. Hij heeft het boek bovendien voorzien van uitgebreide inleidingen en commentaar, zodat het ook te lezen is als zijn eigen literaire poëtica. Kader Abdolah (Iran, 1954) is een van de succesvolste en meest geliefde schrijvers uit ons taalgebied. Met romans als Spijkerschrift, Het huis van de moskee, Papegaai vloog over de IJssel, Salam Europa! (longlist ECI Literatuurprijs 2017) en Het pad van de gele slippers veroverde hij honderdduizenden lezers. In 2008 publiceerde hij zijn hervertelling van de Koran, waarvan meer dan 100.000 exemplaren werden verkocht. Over Het pad van de gele slippers: ‘Zijn boek laat zich lezen als een vertelling in de trant van de magische vertellingen in Duizend-en-een-nacht. Dat maakt deze roman tot een bijzondere leeservaring.’ FRIESCH DAGBLAD Over het Gordijn: ‘Een zeer persoonlijk document, waarin literaire fictie de werkelijkheid op de hielen zit.’ FRIESCH DAGBLAD Over Salam Europa!: ‘Een feest van herkenning.’ REFORMATORISCH DAGBLAD ‘Een boek dat je niet loslaat en dat uitnodigt om te checken waar de grens tussen fictie en werkelijkheid ligt.’ HEBBAN

Een avontuurlijke jonge Hollandse journalist trekt in 1904 naar Parijs en begeeftx zich rond Montmartre in artistieke kringen. Hij raakt er bevriend met Pablo Picasso, die een jaar later op zijn uitnodiging naar Nederland komt en een tijdlang in de duinen rond Schoorl verblijft. Honderdvijftig jaar later (in 2054) reconstrueert een Nederlandse kunsthistoricus en virtual reality-onderzoeker het verloop van die vriendschap met het oog op een groots Picasso-evenement. Hij bevindt zich in een tijdsgewricht met evenveel razernij als het fi n de siècle: technologie dreigt onbeheersbaar te worden en in het land waarin hij woont, dat deels is teruggegeven aan de zee, zetten politiek-maatschappelijke en religieuze spanningen de boel op scherp.

Vlak nadat journaliste Sanne de Boer naar een idyllisch dorp in Zuid-Italië verhuist, wordt er in de buurt een man doodgeschoten. Het slachtoffer blijkt lid van de 'Ndrangheta, de maffia uit Calabrië. De moord is het begin van een jarenlange zoektocht naar de mysterieuze 'Ndrangheta. Hoe kon er in een sprookjesachtige uithoek van Italië zo'n onstuitbare criminele multinational ontstaan? Wat maakt deze maffia zo ouderwets en provinciaals en tegelijkertijd zo modern en werelds? In Mafiopoli spreekt Sanne de Boer met dorpsgenoten, ondernemers, openbaar aanklagers en kroongetuigen. Ze schetst een onthullend en huiveringwekkend beeld van een uiterst geraffineerde maffia die ook in Nederland een stevige voet aan de grond heeft gekregen.

‘Mijn lieve gunsteling’ is de nieuwe roman van Marieke Lucas Rijneveld. Het verhaal van de veearts en zijn ‘uitverkorene’, de dochter van een boer. Tijdens een hete zomer zoeken ze toenadering tot elkaar omdat ze willen ontsnappen aan de grilligheid en de leemten van het plattelandsleven en omdat ze willen ontkomen aan wat er in hen gezaaid is. Gedurende die zomer ontwikkelen ze een obsessieve fascinatie voor elkaar. De beklemmende bekentenis ‘Mijn lieve gunsteling’ is een hartverscheurend en tegelijk angstaanjagend verhaal over verlies, verboden liefde, eenzaamheid en identiteit. Het is daarmee een meer dan waardige opvolger van de debuutroman ‘De avond is ongemak’ waarmee Marieke Lucas Rijneveld als eerste Nederlandse schrijver de International Booker Prize won.

Zestig jaar na haar spectaculaire debuut als dichter verschijnt een gloednieuwe, allesomvattende biografie van Sylvia Plath. Rode komeet geeft ons de uitzonderlijk getalenteerde vrouw terug die zo lang door haar tragische einde is overschaduwd. Heather Clark reconstrueert Plaths stormachtige ontwikkeling als dichter en intellectueel. We lezen over haar vastberadenheid geen conventioneel pad te volgen, haar conflictueuze verhouding tot haar moeder, haar worstelingen met een volkomen inadequate geestelijke gezondheidszorg, haar jaren in Cambridge en haar explosieve verbintenis met Ted Hughes. Rode komeet gaat over een leven in volledige toewijding – niet aan de dood maar aan de kunst.

Het eerste deel van de definitieve biografie over de ongrijpbare en geliefde JFK 'Voortreffelijke biografie.' •••• NRC 'De meest meeslepende biografie die ik in jaren heb gelezen.' Max Hastings, The Sunday Times Toen John F. Kennedy in 1963 werd vermoord, was hij het staatshoofd van het machtigste land ter wereld. De Verenigde Staten floreerden en JFK had het land door een aantal van de meest hachelijke momenten van de Koude Oorlog geloodst. Kennedy's razendsnelle opkomst in de politiek, zijn agressieve buitenlandbeleid, zijn betrokkenheid met de burgerrechtenbeweging en zijn charmante persoonlijkheid resulteerden in een bijna mythologische reputatie. Desondanks is de man achter de publieke figuur zelfs decennia na zijn voortijdige dood voor velen nog een enigma. In deze allesomvattende, tweedelige biografie brengt Pulitzerprijswinnaar Fredrik Logevall de ware JFK dichterbij dan ooit. Dit eerste deel omspant de eerste 39 jaar van zijn leven; van zijn ziekelijke jeugd, zijn rusteloze studententijd en een heldenrol in de Tweede Wereldoorlog naar zijn stormachtige politieke opkomst en de beslissing om zich kandidaat te stellen voor het presidentschap. Logevall verweeft Kennedy's levensverhaal met de opkomst van de Verenigde Staten in de twintigste eeuw en de problemen die het land teisterden; van Pearl Harbor en mccarthyisme tot de toenemende invloed van televisie op de politiek. Het resultaat is een ingrijpende geschiedenis van de Verenigde Staten in de eerste helft van de twintigste eeuw en het meest complete en persoonlijke portret van een Amerikaans icoon. 'Een fenomenaal boek.' The Guardian 'Logevall ... brengt JFK op intrigerende wijze tot leven, alsof je voor de eerste keer over hem leest. [Hij] portretteert de jonge Kennedy met de meesterlijke intimiteit en sympathie zoals alleen een grote geleerde en schrijver dat kan.' – George Packer, auteur van Our Man 'Een fantastisch boek ... Logevall heeft een bekend verhaal genomen en het op enerverende en overtuigende wijze opnieuw verteld.' The Times

‘Treurzang voor een thuisland’ van Ayad Akhtar is deels familiedrama, deels maatschappelijke beschouwing. Het laat zien hoe de Amerikaanse Droom is verworden tot een nachtmerrie, waarin schulden of drugsverslaving talloze levens hebben verwoest, waarin een gierige reality-tv-persoonlijkheid president is geworden, en waarin hardwerkende immigranten voortdurend in angst leven. Maar bovenal is het een verhaal van een vader, een zoon, en het land dat ze allebei thuis noemen.

Vijf jaar oud was Jennie toen haar vader de hand aan zichzelf zou hebben geslagen. Nu alweer twintig jaar geleden. Zij heeft nooit in die zelfgekozen dood willen geloven. Haar broer Max, die destijds tien was, praat niet graag over vroeger. Maar Jennie kan het verleden niet laten rusten. Hun vader kijkt vanuit het hiernamaals toe op het leven van zijn dierbaren. Hij heeft de antwoorden op Jennies vragen, maar niemand hoort de doden. En als bij moeder alzheimer wordt geconstateerd, beseft Jennie dat ook zij straks geen antwoorden meer kan geven. Het wordt tijd om de feiten op te graven.

Dit boek is een collectieve autobiografie van onze tijd. Het vertelt het verhaal over de periode 1941-2006 door de lens van het geheugen, van tegenwoordige en herinnerde indrukken, culturele gewoonten, taal, foto’s, boeken, liedjes, radio, televisie, reclame en krantenkoppen. Annie Ernaux slaagt erin een vorm te vinden die zowel subjectief als onpersoonlijk, particulier als collectief is, een nieuw genre in feite, dat beoogt het verleden te vangen. Als vermenging van autobiografische fictie en sociologie is De jaren ‘een Op zoek naar de verloren tijd van ons tijdperk van mediadominantie en consumentisme’ (The New York Times), een monumentale bijdrage aan de twintigste-eeuwse Franse geschiedenis zoals weerspiegeld in het leven van één vrouw.

Hoe leef je als vrouw, moeder en schrijfster in een wereld die door mannen is vormgegeven? In dit feministische antwoord op George Orwells beroemde essay Waarom ik schrijf onderzoekt Deborah Levy die vraag. Dit boek vormt het startpunt van een driedelige autobiografie, waarin ze haar leven als veertiger, vijftiger en zestiger chroniqueert in glashelder, geestig proza.

‘Zeer vermakelijke culinaire schelmenreportage’ - Matthijs van Nieuwkerk in de Volkskrant De langverwachte opvolger van de bestseller Hitte, voor de lezers van Anthony Bourdain en fans van de Netflix-serie Chef’s Table Stuntelend met de Franse taal, maar er wel van overtuigd dat hij de kunst van het Franse koken onder de knie zal krijgen, begint Bill Buford aan wat een waanzinnige zoektocht van vijf jaar wordt. Met zijn vrouw en driejarige tweelingzonen trekt hij naar Lyon, de gastronomische hoofdstad van Frankrijk. Hij gaat studeren aan het beroemde Institut Bocuse en koken in het legendarische en met een Michelin-ster bekroonde La Mère Brazier. De Franse keuken wordt een obsessie: is hij de gastronomische geheimen die hij leert waardig? En is de Franse keuken, zoals alle Italianen die hij in Toscane ontmoette hem vertelden, eigenlijk schatplichtig aan (mon dieu!) de Italiaanse? Met zijn kenmerkende humor, gevoel voor avontuur en meesterlijk vermogen om zichzelf – en ons – helemaal in zijn zoektocht onder te dompelen, schreef Bill Buford een boek dat van ons allen een kenner van de Franse keuken maakt. In de pers ‘Een pittige, hartige tour de force: afwisselend hilarisch en serieus over onze relatie met koken en eten. Smaakt naar meer!’ Simon Schama ‘Als je om lekker eten geeft, graag leest, en van mensen met een obsessie en met een gevoel voor avontuur houdt, dan is dit boek een must-read. Geweldig.’ The New York Times ‘Verplicht voor iedereen met een voorliefde voor geschiedenis, lekker eten en meesterlijke verhalen.’ David Chang, restaurateur en auteur van het beroemde kookboek Momofuku ‘Een detectiveverhaal, een liefdesverhaal en een daad van warme eerbied. Aards, intelligent en lekker.’ Pamela Druckerman, auteur van Franse kinderen gooien niet met eten

Het is onmogelijk om nog een roman te schrijven die draait om romantische liefde. Die conclusie trekt Vivian Gornick uit het werk en de levensloop van de schrijvers die ze bewondert. In een reeks kritische essays nadert ze haar gewaagde stelling: liefde, seksuele vervulling en het huwelijk zijn niet meer de metaforische uitdrukkingen van succes en geluk die ze vroeger waren. Gornick biedt een krachtig inzicht in liefde in het werk van Jean Rhys, Clover Adams, Christina Stead, Willa Cather, Grace Paley, Raymond Carver, Andre Dubus, en anderen. De intelligentie en eerlijkheid die haar memoires zo karakteristiek maken past ze in Het einde van de liefdesroman toe op literatuurkritiek.

Ze werden voor een dubbeltje geboren. Geestdriftige jonge mannen en vrouwen, twintigers, afkomstig uit volkswijken in Den Haag, Delft en Amsterdam. Ze vonden elkaar in hun idealen: geheelonthouders waren ze, vegetariërs, pacifisten, strijdend voor sociale gelijkheid en op zoek naar vrijheid in de natuur. Ze noemden zichzelf ‘wereldwandelaars’, en in de zomer van 1911 vertrokken ze vanaf de Dam voor een voetreis van jaren. Onderweg deden ze voor kranten en tijdschriften verslag van hun avonturen – tot de Grote Oorlog uitbrak en de kleine karavaan in Palestina met een schok tot stilstand werd gebracht. Wim Willems, zelf opgegroeid in een arbeidersgezin, reconstrueert de strijd die de vrienden moesten voeren om los te breken uit het milieu waarin ze opgroeiden. Hij volgt de reizigers niet alleen op hun tocht door Europa en het Midden-Oosten, maar gaat ook op zoek naar de bronnen van hun idealisme en laat zien hoe het hun verging toen ze ouder werden. Zijn idealen, hoe vurig beleden ook, wel bestand tegen de tand des tijds?

Er is de zussen Juli en September iets onnoembaars overkomen. In een vertwijfelde poging een verse start te maken, neemt hun moeder Sheela hen dwars door het land mee naar een oud familiehuis dat zijn eigen getroebleerde leven leidt. Er komen geluiden van achter de muren. Het licht flikkert op eigen kracht. Slapen lijkt onmogelijk en de dromen zijn eindeloos. In hun nieuwe, verontrustende omgeving ontdekt Juli dat de intense band die ze altijd met September heeft gehad, begint te veranderen op manieren die ze niet kan bevatten. Zussen is een verhaal van zusterlijke liefde en zusterlijke afgunst dat explodeert met de woede en vreugde van de adolescentie. Met deze roman bevestigt Daisy Johnson haar positie als een van de vindingrijkste en opwindendste jonge hedendaagse schrijvers. Daisy Johnson is geboren in 1990. Ze debuteerde met de verhalenbundel Veenland en kreeg de Harper’s Bazaar Short Story Prize, de A.M. Heath Prize en de Edge Hill Short Story Prize. Ze woont in Oxford. Haar roman Onder het water stond op de shortlist van de Man Booker Prize 2018.