'Als geen ander verstaat Annejet van der Zijl, auteur van onder meer de bestseller Sonny Boy en een biografie van prins Bernhard, de kunst om het kleine groot te maken. Fortuna's kinderen is een familiekroniek én een geschiedenis van de Verenigde Staten ineen. Het is ook een boek over een thema dat veel in het nieuws is: slavernij en (hedendaags) racisme.
[...] Van der Zijl scheert zorgvuldig langs de lijn tussen fictie en non-fictie, maar gaat er nimmer overheen. Dat is razend knap, zeker als je bedenkt dat haar verhaal speelt in een ver verleden.' - Jeroen van der Kris in NRC.

'Hans Wollers vijf jaar geleden al in het Duits verschenen en nu vertaalde biografie heeft concurrentie van M, de prijzen winnende en behoorlijk verslavende reeks van Antonio Scurati (verschenen delen: De zoon van de eeuw en De man van de voorzienigheid). De Italiaanse schrijver deed uitvoerig onderzoek om het leven van de Duce te kunnen reconstrueren om daar met het nodige respect voor de feiten een literaire draai aan te geven.
De lezer kan voor een van de twee opties kiezen, maar de boeken naast elkaar lezen is zo mogelijk nog beter. Woller en Scurati vullen elkaar prima aan. De Duitse historicus biedt het beknopte, heldere overzicht bij de dramatisch uitgewerkte verwikkelingen in het werk in wording van de Italiaanse romancier. Mussolini - de eerste fascist vertelt het levensverhaal van de dictator zakelijk. M dompelt de lezer onder in de gebeurtenissen van destijds, op het zintuiglijke af.' - Paul van der Steen in Trouw.

'Het boek is een intieme alleenspraak waarin de schrijfster eindeloos associeert en afdaalt in haar geheugen. Flarden van liedjes en gedichten larderen de tekst, de titel van het boek is afgeleid van een kinderversje. De kracht van het boek zit hem in de meanderende, het caleidoscopische, de aandacht voor wat onbeduidend lijkt.' - Emilia Menkveld in de Volkskrant.

'Nu zoomt Franzen in, op de personages, op de ménsen – en dat doet hij geweldig. Kruispunt is in de eerste plaats een psychologische roman, zonder plot, maar over levens. Langzaam en zorgvuldig worden de personages opgebouwd, hoofdstukken lang, en tegelijk heeft Franzen het lef om plotse wendingen en schijnbare karakterveranderingen te laten plaatsvinden, die verbluffen en volledig overtuigen. Zonder veel stilistisch vertoon (ook een verschil met eerdere romans: hier geen zinnen die bladzijdenlang voortgaan) zet hij de ene na de andere rake scène neer, die uitblinken om hun treffende alledaagse huiselijkheid.
[...] Lezers die al wisten dat Kruispunt het eerste deel is van een trilogie, hebben dan al even in spanning gezeten over de vraag of Franzen zijn roman niet middenin het verhaal (op z’n Tolkiens of Buwalda’s) zou afbreken. Maar ook die kunst beheerst hij: een reeks beginnen met een perfecte roman, die uitstekend op zichzelf kan staan én de verslaafde lezer doet uitzien naar meer, meer, meer.' - Thomas de Veen in NRC.

'Emeritus hoogleraar moderne letterkunde Mathijsen gaat andermaal enthousiast los met L. De lezer van de 19e eeuw, dat alle andere literatuurgeschiedenissen van de negentiende eeuw als oubollig moet doen verbleken. En ik verklik het maar alvast: van mij krijgt ze daarvoor een tien met een griffel en een zoen van de schoolmeester.' - Marijke Laurense in Trouw.

"Aan de ene kant identificeer ik me erg met mijn personages. Als ik denk aan hoe ik de e-mails schreef de Eileen en Alice elkaar sturen, dan gedraag ik me bijna als een acteur die in zijn rol kruipt. Ik voelde me dan zo verbonden met zo'n personage dat het af en toe een schok was om mijn eigen spiegelbeeld te zien en te denken: o, mijn God, ík ben het.
Aan de andere kant, de personages voelen ook als mijn vrienden en ik voel me verantwoordelijk voor ze. Daarom probeer ik zo ruimhartig mogelijk over ze te schrijven, en niet te oordelen, want ik wil niet dat de lezer denkt dat ze oppervlakkig zijn, of dom. Al doen ze natuurlijk wel oppervlakkige en domme dingen, ze nemen matige beslissingen en kwetsen elkaar en zichzelf. Dat is moeilijk: personages beschrijven met al hun slechte eigenschappen en tegelijkertijd hopen dat de lezer ze aardig vindt. Ík hou van mijn personages." - Sally Rooney in gesprek met Aimée Kiene in de Volkskrant.

'Harlem Shuffle leest als een stampende mash-up van overvalfilms als Dog Day Afternoon (1975) en Reservoir Dogs (1992) en de grimmige (Harlem) noir-romans van Chester Himes (1909-1984) of Raymond Chandler (1888-1959); met nog een flinke scheut James Brown voor de denkbeeldige soundtrack. Zo’n boek waarin mensen veranderen in ‘van whisky doordrenkte kakkerlakken die zich haastig scharrelend aan het zonlicht en het oog van de brave burger onttrokken’. Of waarin je, wanneer Ray een in een Marokkaans tapijt gerold lijk dumpt in Mount Morris Park, leest: ‘Afgaande op wat de kranten altijd over het park schreven had hij verwacht dat er een wachtrij zou staan.’
Natuurlijk mijdt Whitehead ook dit keer de maatschappelijke thema’s niet. In zijn liefdevolle portret van Harlem-in-verval spelen rassen- en klassenongelijkheid onvermijdelijk een rol. Net als hoe een gekleurde huid je ambities en mogelijkheden begrensde (of begrenst).
Maar bovenal is hier toch een schrijver aanstekelijk lol aan het trappen.' - Dirk-Jan Arensman in Het Parool.

"Lange tijd ging de aandacht in Spanje vooral uit naar het stedelijke leven, de intellectuele elite, maar op dit moment is juist die rurale geschiedenis een van de belangrijkste thema’s in de literatuur en zijn mensen die op het land werken de hoofdpersonen. Veel schrijvers, onder wie ikzelf, ­verhouden zich tot de verhalen en achtergrond die we hebben meegekregen van onze ouders, vanuit verschillende uithoeken van ons land. Al die verhalen tezamen geven een completer beeld van Spanje en geven sociale groepen een stem die ze eerder niet hadden. Naast alle politieke en maatschappelijke debatten die er zijn in de kranten en op de sociale media en televisie, bieden boeken zo mensen de kans om op een kalmere, langzamere en bedachtzamere manier over een onderwerp na te denken en zich erbij betrokken te voelen." - Jesús Carrasco in gesprek met Vivian de Gier in Het Parool.