Bekentenissen en banvloeken  - Emil Cioran

‘Cioran is zwart en cynisch, maar nooit grauw. Zijn stijl is lucide, geestig, scherpzinnig. In zijn werk komt geen saaie zin voor.’ — Jan Siebelink Na het schrijven van dit boek besloot de Roemeens-Franse denker Emil Cioran (1911–1995) dat hij ‘het heelal genoeg belasterd had’. Hij schreef niet verder. Bekentenissen & banvloeken (1987) is een boek met bijtende aforismen over verveling, erfzonde, orgasme, Stalin, Keats, Heidegger, Bach, de kerkvaders, islamitische mystici, gestichten en veel meer. De alomtegenwoordigheid van het lijden, de irrealiteit van het bestaan, de futiliteit van elk handelen en zijn niet-aflatende slapeloosheid vormen de basso continuo van dit even navrante als geestige slotstuk van zijn oeuvre: « Terecht gelooft men in elk tijdperk dat men getuige is van het verdwijnen van de laatste sporen van het aardse Paradijs. » Met een inleiding door Peter Sloterdijk Emil Cioran werd in 1911 geboren in Rășinarie. Hij studeerde wijsbegeerte in Boekarest en Berlijn en publiceerde zijn eerste boeken in het Roemeens. Eind jaren dertig vestigde hij zich in Parijs om vanaf 1949 uitsluitend in het Frans te schrijven. Hij las en schreef, geplaagd door slapeloosheid en neerslachtigheid. Elk nieuw boek was ‘een uitgestelde zelfmoord’. In 1995 stierf hij een natuurlijke dood in Parijs.