Handboek ter onderbouwing van het verpleegkundig handelen -

Verpleegkundigen willen met hun aandacht en handelingen een verschil maken in de zorg voor patiënten, cliënten, bewoners en anderen die aan hun zorg zijn toevertrouwd. Op die gedachte sluit de boekenreeks Effectief Verplegen aan.

Effectief Verplegen probeert met elk deel de onderbouwing van en kritische reflectie op de zorg door verpleegkundigen te bevorderen. Daarvoor worden in ieder hoofdstuk basiskennis, kennis over verpleegkundige diagnostiek en interventies en analyses van casussen beschreven. De delen 1 en 2 behandelen veel voorkomende problemen in respectievelijk de somatische en de psychosociale zorg.

In de delen 3 en 4 vormt niet de veel voorkomende problematiek de ingang, maar beschrijven de hoofdstukken de veel voorkomende doelgroepen in de zorg. In deel 3 gaat het om patiëntgroepen in de somatische zorg, deel 4 richt zich op de geestelijke gezondheidszorg. Hier worden dus verpleegproblemen bij specifieke groepen patiënten of zorgvragers belicht, terwijl verpleegproblemen die bij veel verschillende zorgvragers voor kunnen komen centraal staan in Effectief Verplegen 1 en Effectief Verplegen 2.

Deze 2e druk van Effectief Verplegen 3 is gericht op de (psycho)somatiek. Naast strikt somatische zorg wordt de zorg aan patiënten met dementie beschreven en veroudering & verstandelijke handicap. Aan de bestaande hoofdstukken zijn twee nieuwe toegevoegd: over kwetsbare ouderen (frailty) en reumapatiënten. De hoofdstukken over angst- en stemmingsstoornissen zijn verwijderd en overgeplaatst naar deel 4, waarin ook bijdragen over patiënten met borderline, eetstoornissen, obsessief-compulsieve stoornissen, posttraumatische stress, schizofrenie en verslaving te vinden zijn.

Het mag duidelijk zijn dat de inhoud van dit boek algemene kennis bevat, kennis die in veel voorkomende situaties vaak van toepassing zal zijn. Net zo min als Evidence Based Practice staat voor 'kookboekzorg', is Effectief Verplegen 3 een receptenboek. Dit betekent dat in de praktijk altijd zal moeten worden afgewogen of algemene inzichten bij een specifieke patiënt, cliënt of bewoner van toepassing zullen zijn.