Plotseling stond Anka stil. Ze maakte een onbeheerst geluid en greep mijn pols.
Ik volgde haar blik.
De iep was weg. De mooie, prachtige, oude iep.
De iep die er stond zolang ik me kon herinneren. Waar elk jaar de koolmezen broedden. Er stond alleen nog maar een stronk, scheef en versplinterd afgezaagd.
In de verhalen van Nicolien Mizee speelt de natuur, en de tuin in het bijzonder, een belangrijke rol. Of het nu om de tuin als lusthof gaat, als decor voor sisyfusarbeid of als pleidooi voor het kleine leven, in Het paradijs laat Mizee zien dat de tuin ons vooral veel over onszelf leert. Zeven geestige en fijnzinnige verhalen; over twee blauwebessenstruiken, een tuinfeest, over het identiteitsloze van tuinkleding en de hagenpreek van een alternatief genezeres. Tijd om de tuin in te gaan!
