Tijgerbrood - Ruth Lasters

AANZOEK Vraag het. Vraag het me op de tank. Boven op de eerste Tiananmentank die één man tot stilstand bracht. Vraag me boven op dat pantservoertuig waar de moed der mensheid hoogst ontroerend tweebeens één voor allen opklom tegen tirannietitanen. Vraag om mijn hand met een roos in die loop. Ja, met een rode bloem stekend uit de Tiananmentankloop. Dan antwoord ik vast ja! voor altijd. Ja! voor zowel heldere als boze dagen met wat inslag op de koepel. Maar vraag me nooit of ík ooit zo heroïsch zou zijn. Ik zou - mocht het bioscoopdoek deze avond zaalgroot openritsen midden in een oorlogsprent - ook de ogen neerslaan eerst. Om daarna stiekem door een heel klein kiertje toch te zien of jij heldhaftig treintransporten saboteert, slechts een brood steelt voor een graatmager gezin of zelfs de blik niet afwendt van de mof. We kunnen ook een roadmovie of een romcom kiezen. Zeg jij het maar. En anders enkel en alleen de ijspralines.