Hij dringt hun leven binnen en observeert de totale toewijding waarmee Kay haar steeds zieker wordende vriendin verzorgt. In hun eigen kleine wereld, tussen de muren van een slaapkamer in West-Friesland, zijn de twee vrouwen aan elkaar overgeleverd.
Vergeet de meisjes laat een nieuw licht schijnen op vriendschap, die minstens zo intens en ingewikkeld is als een liefdesrelatie.
Alma Mathijsen verkent in deze roman de grenzen tussen toewijding en obsessie, tussen zelfopoffering en egoïsme.
Ik wil een hond zijn, ik wil jouw hond zijn, ik wil doodgaan op je schoot en lachen. Ik wil een vogel zijn. Ik wil dit niet doen. Ik wil niet doen wat ik nu aan het doen ben.
